Peter, mijn laatste bijdrage in dit draadje, omdat met het volgende door mij wel is gezegd wat er te zeggen valt over het onderwerp fiscale optimalisatie.
War betreft het toepassen ervan sta ik aan jouw kant, de (belasting) wetgever heeft de mogelijkheden tot optimalisatie(eventueel onbewust) zelf geschapen en wie daarvan profiteert ( particulier, ondernemer of bedrijf) doet daarmee ook niets verkeerd. Over moraliteit hoeft dan ook eigenlijk niet te worden gesproken. Gaat een belastingplichtige echter over de schreef met belastingontduiking dan kan er ook geen excuus zijn in de vorm van te hoge belastingtarieven, er zijn immers genoeg andere mogelijkheden om dan het tarief te ontlopen. Degene die vindt dat de overheid hem of haar onvoldoende biedt in verhouding tot hetgeen hij aan belasting betaalt, kan zijn heil anders gaan zoeken. Vrij verkeer van personen in de eurozone en vele andere landen daarbuiten met nauwelijks vestigingseisen, mits er wordt geacht dat men een nuttige bijdrage kan leveren aan de gemeenschap. Belastingontduiking is in feite niet veel anders dan bijstandsfraude, in beide gevallen wordt aan de gemeenschap ten onrechte geld onttrokken dan wel onthouden.
De beste belastingexperts zijn vaal voormalige belastinginspecteurs, die alles hebben gezien wat mogelijk is, de toegestane sluiproutes kennen en exact weten waar de grens ligt Soms krijg ik echter uit jouw artikelen wel de indruk dat het allemaal heel eenvoudig is om grote hoeveelheden belasting te besparen, mits er maar voldoende inkomen dan wel vermogen aanwezig is. De praktijk is toch iets minder simpel. In de meeste West-Europese landen is de belastingheffing in principe best goed geregeld, de inwoner betaalt over zijn wereldinkomen, met regelingen ter voorkoming van dubbele belastingen. Het verschuiven van inkomen of vermogen naar vennootschappen, stichtingen of het buitenland is voor een particulier of ondernemer niet echt eenvoudig. Ook voor multinationals en hun bestuurders zijn er regels en geldt zeker niet dat de sky de limit is. En voor de duidelijkheid, in vrijwel alle gevallen vindt vooraf overleg plaats over een voorgenomen fiscale constructie met de belastingdienst. Dat maakt het voor de wetgever ook weer mogelijk om bepaalde gaten ( misschien te laat voor sommige gevallen) weer te dichten. Zaken die niet vooraf zijn besproken en zich op de grens of net daarover bevinden, lopen het risico als belastingontduiking te worden aangemerkt met vaak minder plezierige gevolgen voor de degene die dat risico heeft gelopen.
Natuurlijk is het altijd mogelijk om metterwoon te vertrekken naar een land met een mild belastingtarief als bijvoorbeeld Rusland. Maar het is dan wel weer de vraag in hoeverre je als vermogend inwoner daar, zonder verdere invloed, je kunt onttrekken aan de meer indirecte belastingheffing van de plaatselijke maffia etc.. Voor veel andere zich ontwikkelende belastingparadijzen gelden vaak vergelijkbare nadelen. Een stabiele maatschappij is immers ook wat waard, zelfs als daar iets meer belasting voor moet worden betaald.
Dat het voor de echt superrijken iets eenvoudiger is om fiscaal te optimaliseren ligt voor de hand, dat zijn vaak al echte wereldburgers, die hun inkomen niet uit één bron dan wel land halen en dan is het grootste probleem dat de meeste gewone belastingplichtigen hebben al opgelost.
Jouw vele critici kunnen dus gerust zijn, het is allemaal niet zo eenvoudig, mits het op een legale wijze dient te gebeuren.