Er wordt voetstoots aangenomen dat de gekozen oplossing om uit de vorige financiele crisis te geraken nu weer van stal wordt gehaald om deze crisis te bezweren.
Ik denk dat dat meer berust op "wishfull thinking" van aandeelhouders dan op "common sense".
Ik kom tot deze conclusie indien ik kijk naar de redenen/oorzaken van de vorige crisis de daaruit voortvloeiende gevolgen voor de samenleving de keuze die toen gemaakt is tussen de aangeboden oplossingsrichtingen en het resultaat dat wij heden ten dage mogen aanschouwen.
Over de redenen/oorzaken kunnen we kort zijn.
De bancaire wereld was zo bezig met geld te verdienen dat alles geoorloofd was om maar die opties/bonussen te kunnen verzilveren dat men op het laatst zelfs kompleet waardeloze producten kon slijten aan anderen (met een triple A keurmerk van de ratingsburo's ).
Deze kustmatige caroussel moest eens stoppen en dat gebeurde in 2008.
De gevolgen waren dramatisch, de complete financiele wereld leek corrupt en door deze manupilatieve, corrupte handelswijze dreigde niet alleen een melt-down van deze sector maar als domino-effect een meltdown van het totale economische system.
Als oplossingsmiddel werd uiteraard het oude socaial-democratische plaatje afgedraaid van meer directe betrokkenheid van de overheid in het economisch verkeer en het beperken van handelsbevoegdheden bij banken.
De neo-liberalen lieten een heel ander geluid horen.
Indien je uit deze malaise wil geraken is er maar 1 oplossing.
Stel geld tegen een lage rente beschikbaar aan banken waardoor deze in staat zijn de bedrijven te voorzien van goedkoop geld met als gevolg dat deze bedrijven werknemers aan het werk houden en in staat zijn om hogere winsten te maken.
De baten vanuit deze operatie(IB+VPB) zullen vele malen groter zijn dan de kosten van werkloosheid en de lagere rente.
De overgrote meerderheid van de mensen was blij dat men toen de neo-liberale oplossingsrichting heeft gekozen, niemand zat te wachten op een alsmaar uitdijend ambtenaren apparaat zonder financiele prikkels en men had wel vertrouwen in de zelfredzame vrije burger.
Nu de gevolgen:
De banken zijn in de tussentijd allerminst veschoond gebleven van voortgaande corruptieve en manupilatieve handelingen maar dat was eerder schering en inslag bij alle grote multinationals, niemand spreekt er nog schande van indien het volgende corruptie- omkopings- of belasting-zaak aan de orde wordt gesteld.
Veel belangrijker was het in handen geven aan de bank van het gratis geld, zij hebben dat voortreffelijk uitgepond door het mantra te blijven herhalen van TINA, gratis geld en dividend.
Dat zelfs een Shell zich profileert als investment case met bijna alle aandacht naar aandeelhoudersuitkeringen zegt mij dat de banken hun verhaaltje uitstekend hebben verkocht.
Ook aandeelhouders zullen in eerste intstantie een goed gevoel hebben overgehouden aan het door de banken verspreide mantra; ook zij hebben kunnen profiteren van deze bull-run hoofdzakelijk veroorzaakt door steeds hogere aandeelhoudersuitkeringen.
De winnaars zijn bekend; voor en klein gedeelte de gewone aandeelhouder maar de echt grote winnaars zijn de puissant rijke biljonairs.
De verliezers in het gevolgde scenario zijn de volgende ;
De burger en het MKB hebben moeten constateren dat de banken geen geld meer zien in het betalingsverkeer en de normale kredietverschaffing, zij leggen zich liever toe op de handel in bedrijven en financiele producten,
De werknemer die onder invloed van outsourcing/globalisering zijn zekerheid qua inkomen en zorgvoorzieningen heeft zien afnemen.
De overheid die gedeeltelijk door eigen schuld via een rat-race naar het binnenhalen van multinationals de effectieve belastingbate mbt de VPB heeft zien teruglopen van 22,3% naar 17,1%(periode 2008/2019) hoofdzakelijk door de effectieve belasting bij multinationals van 10%.
Van het hoopvolle plaatje dat lagere renteinkomsten gecompenseerd zouden worden door hogere VPB en LB inkomsten blijkt in de praktijk weinig van terechtgekomen.
Het gevolg is tevens dat deze door banken aangezette jacht om zoveel mogelijk van de winsten weg te halen en door te sluizen naar aandeelhouders veel van die grote bedrijven een zeer mager weestandsvermogen bezitten.
En dan worden we nu geconfronteerd met Corona.
Bijna het gehele MKB ligt plat maar die hebben in de regel geen groot weerstandsvermogen.
Het weerstandsvermogen van veel van de grote bedrijven is dusdanig klein dat de paniek bij veel van die bedrijven is uitgebroken.
De overheid moet daarom wel ingrijpen om een volledige meltdown van de economie te voorkomen.
Zij stelt daarom nog eens extra gigantische hoeveelheden geld ter beschikking omdat daar een groot gebrek aan bestaat bij bedrijven en burgers.
Niet te verwarren met de hoeveelheid geld in omloop want die was door de vorige steunmaatregelen al tot enorme hoogte gestegen.
Het blijkt, dat het neo-liberalisme naast goede zaken als vrijheid van handelen zonder te knellende banden van een overheid ook een slechte kant in zich heeft en dat is dat het eigenbelang van de sterkste veelal leidt tot zelfverrijking
Die zelfverrijking is duidelijk te zien in de verdeling arbeid vs kapitaal die van 70% naar 60% is gegaan.
Uiteraard zal de ECB haar steunpakketten uitbreiden evenals de overheden als aanvulling op die pakketten.
Geloof me daarbij staat voor hen maar 1 ding voorop en dat is het redden van de mainstreet-economie, in hoeverre wallstreet daar nog een rol in gaat spelen zal sterk afhangen of de banken onmisbaar zijn voor het betalingsverkeer en kredietverschaffing en of die banken bereid en in staat zijn dat saaie werk goed en efficient te laten verlopen.
Lage rente zal in het begin noodzakelijk zijn maar de verstrekte steun aan bedrijven zal zijn beperkingen kennen.
Men zal zich wapenen om zich nogmaals zo in het ootje te laten nemen.
De zelfredzame burger is okay en niemand zit te wachten op een uitdijende overheid die het ondernemen moeilijker maakt dan het al niet is, maar de praktijk heeft ons nu ook geleerd dat niet alle werkzaamheden van overheidspersoneel als onkosten moet worden gezien en dat bezuinigen op overheidsbudgetten(intensive-care bedden) ook zijn gevolgen heeft.
Dat men de banken weer kiest als gids met hun neo-liiberale stijl om ons uit de huidige crisis te leiden kan ik me haast niet indenken.
Ik kan me eerder een beperking van het handelen van deze sector voorstellen door de overheden omdat zij mede schuldig zijn aan de armoedige staat waar een gedeelte van het het bedrijfsleven zch nu in bevindt.