Een dagje Nederland.......
Ik heb het al vaker verteld: ik kom niet meer zo vaak in Nederland, pakweg 1 dag in de twee jaar. Maar dit weekend was het dan toch weer zover.
Op een stralende zaterdag reed ik door het Brabantse boerenland, vol met omgekeerde Nederlandse vlaggen en vol met protestborden. Gelukkig is er overal snelheidsbeperking want als Luxemburger valt je onmiddellijk op hoe ontzettend druk en overvol de wegen zijn. Er broeit daar heel wat, maar eerst genoten van een zalig Vught en vandaar naar de regio Woerden, Oudewater. Linschoten, Papekop. Mijn God, wat is dat toch een prachtige streek. zo geweldig beschreven door Herman de Man, de ooit lokale romanschrijver die zich vrijwel allemaal in deze streek afspelen. Meer dan 50 jaar geleden las ik al " De zonen van de Paardekop" en nu snoof ik opnieuw die sfeer van deze regio op bij mijn doortocht in deze plaatsen. Niet alleen het prachtige standbeeld in Oudewater, maar toch ook even stilgestaan bij de godsgeleerde Arminius, ook afkomstig uit Oudewater en één van de vele mensen die voor zulke grote controversen in Nederland zorgden door de strijd van zijn Remonstranten tegen de Contra-remonstranten, waarvan uiteindelijk ook Johan van Oldenbarnevelt een slachtoffer werd, omdat zijn grote opponent prins Maurits zich handig bij de contraremonstranten aansloot en van Oldenbarnevelt liet onthoofden in 1619.
Het gaat allemaal door je hoofd als je maar niet je eindbestemming bereikt, rijdend door schitterend polderland op een heel klein smal dijkje. Wat is het hier toch mooi. Hollandser kan gewoonweg niet. Maar alweer overal die omgekeerde Nederlandse vlag om de vele boomstammen in Papekop. Omdat ik de eindbestemming niet vond, zo'n schitterende boerderij opgereden onder een brandende zon. Prachtige nieuwe moderne gebouwen en een erf van zeker 1400 vierkante meter, kraakhelder en smetteloos. Ik ga naar de openstaande keukendeur, verontschuldig mij en stel mij voor en vraag waar het Instituut is waar ik al zo'n poos naar op zoek ben.
De agrariër. achter in de dertig en een boom van een kerel komt naar buiten en stelt mij voor met zijn auto voor mij uit te rijden......Mijn God, bestaan er nog zulke fantastische mensen? Natuurlijk hoeft hij dat voor mij niet te doen, maar geeft zo nauwkeurig mogelijk aan hoe ik op de smalle dijk vol recreanten verder moet slalommen. Ik heb met deze geweldige man te doen, want eerlijk is eerlijk, ik ben voorstander van het beleid om de stikstofuitstoot te verminderen, maar als je deze schitterende boerderij en al die prachtige gebouwen voor je neus ziet, dan ga je toch huiveren......
In het Instituut, de belangrijkste reden van mijn lange reis een fijne middag gehad, maar dat zijn privézaken. Wel met mijn neus weer eens op de gigantische problematiek van euthanasie gedrukt, waarmee ikzelf de afgelopen 7 maanden tot driemaal toe mee in aanraking ben geweest. Dus met die problematiek. Dat zal wel met mijn leeftijdscategorie te maken. Alle drie euthanasieën waren in Nederland.
En verder vooral het facet gezien waarop Nederland zo ontzettend trots en gelukkig is. De zeer ver doorgevoerde gezondheiszorg, door mij best vaak als : verpampering: aangemerkt. Het is gewoon met welke ogen je naar zaken kijkt......
In de late namiddag terug naar huis en toch even langs mijn geboortehuis. Nog maar een half jaar geleden te koop voor 950.000 Euro, maar als ik dat zou hebben gekocht, dan wel jaarlijks meer dan twee miljoen , ieder jaar opnieuw, aan vermogensbelasting betalen. De keerzijde van die geweldige verzorgingsmaatschappij.
Daarna verder naar het Zuiden. Op de Radio een uitzending van BNN Radio over Oekraïne en Rusland. Een specialist in recente geschiedenis gaf deze zaterdagmiddag duiding over de laatste eeuw relaties tussen Rusland en Oekraïne en je kreeg een heel ander verhaal te horen dan je gewoonlijk in de KK van IEX leest. De dood van Gorbatsjov en zijn ( Gorbatsjovs) instemming over de annexatie van De Krim door Rusland. Het is allemaal even slikken.... En net als de ontvangst van BNN Radio steeds onduidelijker wordt gaat het over het omvertrekken van de Sovjet-monumenten in de huidige Baltische staten. Ik had natuurlijk langs de weg kunnen gaan parkeren, maar had nog een lange reis voor de boeg en genoeg om over na te denken: De sovjetsoldaten, dus de communisten die in de periode 1940 tot 45 met miljoenen hun leven offerden om de Nazi's te verdrijven. Ik dacht terug aan Hanne Schaft, ook een uitgesproken communiste en aan de allereerste Nederlandse verzetsstrijders die door de Duitsers in Scheveningen werden gefusilleerd. Allemaal communisten, althans de eerste ter dood veroordeelden.
Ik dacht aan de vlucht van Wilhelmina, Bernhard en Juliana naar Londen en toen het daar in Londen ging spannen, verder vluchtten naar Canada..... De standbeelden voor de verzetshelden worden omvergehaald en straks lopen ze in Nederland weer door een goed georkestreerde en geregistreerde mediacampagne achter een nieuwe prinses aan, die zomaar de koningin van Nederland wordt.....Dankzij een volledig achterhaald middeleeuws opvolgingssysteem.
Genoeg om over na te denken en over te piekeren. Eigenlijk veel te veel na dit zeer bewogen dagje Nederland.
Het land waar ze mij méér dan een halve eeuw gelrden als examenopdracht bij het eindexamen ULO de opdracht gaven uit het hoofd het gedicht te declameren, en vooral uit te leggen hetgeen ik NU opnieuw doe, zonder ook maar iets terug op te zoeken: ( Het staat in mijn hersens gegrift, dat respect voor verzetsstrijders, dus ook al die communisten)
Mijn cel is maar twee meter lang,
En nauw twee meter breed,
Veel kleiner nog is het stuk grond,
Dat ik nu nog niet weet,
Maar waar ik naamloos rusten zal,
Mijn makkers bovendien,
Wij waren 18 in getal,
Geen zal de avond zien.....
Ik zie hoe het morgenlicht door het hoge venster draalt,
Mijn God, maak mij het sterven licht,
En zo ik heb gefaald,
gelijk elk man wel falen kan,
Schenk mij dan UW genaa
Als ik voor de lopen sta....
Peter