@ffff
Peter,
We zitten duidelijk op totaal verschillende golflengten en ik zal toch nog één laatste poging doen om mijn standpunten toe te lichten.
Het begint denk ik al bij wat je verstaat onder een "groot strateeg". Voor mij is een groot strateeg iemand die met minimale middelen, en het nemen van minimale risico's, het maximale resultaat haalt. Je doel bereiken met fluisteren is beter dan je doel bereiken met schreeuwen. Een hoop sabelkletteren om te laten weten dat je er bent, is volgens mij een teken van zwakte. Als je sterk bent, wordt er juist naar je geluisterd als je niks zegt.
Om nog eens terug te komen op het Georgische verhaal, want dat geeft denk ik het duidelijkst het totale verschil in perceptie weer.
Georgië begon als Russische vazal. Tot de oranje revolutie. Het volk had zijn buik vol van Russische dominantie, verjaagde de regering en er kwam een nieuwe, anti-Russische regering.
Nu kun je je al gaan afvragen: waarom wilde het volk van de pro-Russische regering af? Ik denk omdat het pro-Russische beleid niks oplevert voor de bevolking. Integendeel, het is slecht voor het welzijn van het volk. Het gaat gepaard met een autocratische regeerstijl, corruptie, censuur, wetteloosheid en nog veel meer ellende en je krijgt er niks voor terug. Geen wonder dat mensen daar genoeg van krijgen.
Om van de Russische dominantie af te komen, willen de Georgiërs bij de Navo. Dat zint de Russen natuurlijk niet. Als de Georgiërs overmoedig worden en de opstandige provincie Ossetië binnen vallen (een blunder natuurlijk, want wat stelt Ossetië nu helemaal voor), grijpen de Russen hun kans en grijpen zelf in.
Nu is de vraag: waarom? Ik kan twee mogelijke redenen verzinnen:
1- de Russen zijn oprecht begaan met het lot en de vrijheid van de Osseten. Maar de Russen hebben pas daarvoor, twee bergen verderop, de Tjetjenen keihard onderdrukt. En nu ineens de kampioen van de vrije bergstammen? Niet erg geloofwaardig.
2- De Osseten zijn de Sudetenduitsers van Poetin: puur en alleen een excuus om binnen te vallen. Lijkt me veel logischer.
En wie is er gebaat bij een zogenaamd onafhankelijk Ossetië? Voor zover ik weet, stelt Ossetië echt niks voor. Er loopt geen pijpleiding door (de Nabucco pijp is zuidelijker) en voor zover ik weet, is er niks gevonden in de grond. Zelfs de Osseten zelf zijn denk ik beter af in Georgië: Georgië is in ieder geval een functionerend, algemeen erkend land dat erkende paspoorten uitgeeft, ambassades heeft in het buitenland, verdragen kan sluiten en handelsbetrekkingen heeft. Het "vrije" Ossetië is een niet-erkende uithoek en gevangenis: de mensen kunnen er amper uit omdat het land niet erkend is (behalve door Rusland). Natuurlijk zijn er smokkelaars, criminelen en machthebbers (ik neem aan dat die functies veel gecombineerd worden) die belang hebben bij de situatie. Maar voor het merendeel van het volk zie ik geen voordelen in deze situatie.
Volgende vraag: wat is het doel van de hele operatie? Is dat puur laten zien dat Rusland er ook nog is? Is dat de vrijheid van Ossetië? Of is dat Georgië weer een Russische vazal maken? Ik ga ze even af:
1- Iedereen weet dat Rusland er is. Rusland is nog steeds het grootste land ter wereld. Je moet stekeblind zijn om het over het hoofd te zien, en oliedom om te vergeten dat het belangrijk is. Is daarvoor een oorlog nodig?
2- Ik kan me echt, met de beste wil van de wereld, niet voorstellen dat Poetin iets geeft om de Osseten. Net zomin als de Amerikanen trouwens.
3- Dit lijkt me dan weer wel logisch.
Het resultaat is in ieder geval dat de Amerikanen de Russische inval niet pruimen, en aan het eind van de rit zijn Ossetië en Abchazië veranderd in (behalve door Rusland) niet-erkende snippertjes niemandsland en is Georgië een bondgenoot van de VS. En anti-Russischer dan ooit. En daarvoor is het ultieme middel ingezet: oorlog. Met alle risico's van dien. Dit had ook heel anders af kunnen lopen: die oorlog had uit de hand kunnen lopen tot een eindeloze, peperdure guerilla. Een tweede Tjetjenië, misschien wel een tweede Afghanistan. Het had tot een heel vervelend conflict met de VS kunnen komen, dat Rusland heel veel had kunnen kosten. Is dat het echt waard? Had het doel niet op een betere manier kunnen worden bereikt? Ik denk van wel, zie mijn posting op pagina 12.
Als je maatstaf voor succes is dat Rusland heeft laten zien dat het er is, en dat ze zo'n inval kunnen doen en ermee wegkomen, dan kun je de hele operatie inderdaad uitleggen als een succes.
Als je maatstaf voor succes is voorkomen dat Georgië in het Amerikaanse kamp komt, dan is het een daverend fiasco.
Wie hier de grote strateeg, en de grote winnaar, is, is naar mijn mening de Amerikaanse president (was dat toen niet Bush?). Die heeft met niet meer dan woorden een trouwe bondgenoot aan de grens met Rusland gewonnen. Hij heeft niks daadwerkelijk hoeven doen, geen enkel risico hoeven nemen en wel de prijs naar huis genomen: de vriendschap van Georgië. Rusland heeft een oorlog moeten voeren, veel risico genomen en blijft zitten met twee snippertjes land die ze niet eens echt beheersen. Maar ze hebben zich laten zien. Als tirannen die maling hebben aan de onafhankelijkheid van hun buren. Dat dan weer wel.
Als je op dezelfde manier de Oekraïense situatie doordenkt, kom je tot dezelfde conclusies. Het echte Russische belang ligt bij de havenrechten in Sebastopol en nog wat belangen op de Krim. Het lijkt mij dat die op een veel gemakkelijker en minder riskante manier kunnen worden veilig gesteld.