Momentum! schreef op 14 maart 2014 21:13:
Navond Misty.
Nee, dank je, ik hoef even niets meer, maar doe de rest iets van mij!
Wilde alleen even van het toilet gebruik maken. Had een afspraak bij tante Neeltje, maar die was verhinderd. waarom, vraag je? Nou, dat zal ik je vertellen..
Schuimbekkend van woede stond ze tegen de schuurdeur aangeleund, al zwaaiende met haar paraplu. De man waarvan Neeltje dacht dat het de financieel adviseur was,ontwijkt de paraplu handig en probeert tante Neeltje tot rust te manen. “
Bedaar vrouw, ik kan er niets aan doen. Ben slechts de brenger van het nieuws” Net op tijd duikt Harm, de belastinginspecteur onder de paraplu door en voorkomt hiermee fysiek leed.
“
Niemand komt aan mijn Brechtje zonder mijn toestemming, jij niet, niemand niet!” Tante Neeltje heeft de tranen in haar ogen van pure woede. Het nieuws dat de belastingdienst een flinke naheffing heeft gestuurd wegens het opvoeren van oneigenlijke ‘aftrekposten’, sloeg in als een bom.
Bananenpulp en gevulde eieren druipen van de muren, maar nog lang niet zoveel als van Harm zijn Flanellen pak. Urenlang heeft hij staan posten bij de schuur, de perverseling, totdat tante Neeltje hem eindelijk betrapte en bij zijn smetteloze kraag kon grijpen.
Nadat het zondagochtendblad had verhaald van de bijverdiensten van Brechtje, was men er als de kippen bij om haar nu ook financieel uit elkaar te trekken. De schuur, waar de boerenjongens al jaren lagen ondergedoken voor haar ega, blijkt nu naar boven te komen bij een “toevallige” boekencontrole.
Ondanks dat de plek overwegend door Brechtje wordt gebruikt als ‘aftrekpost’, blijkt de fiscus hier anders over te denken.
10 dagen om te voldoen aan een schuld van 15.000 euro en al haar geld is geïnvesteerd in boerenjongens.
Als de woede is bedaard kruipt tante Neeltje in haar trap-lift-stoeltje en stijgt (zeer) langzaam naar de eerste verdieping.
Zou het tijd zijn? Hij zei dat ik hem altijd kon bellen, dit is toch zo’n situatie? Ze haalt de foto, die ze van het dressoir had meegenomen, uit het lijstje en kijkt op de achterkant van de foto, naar een nummer die ze nooit meer gehoopt had te zullen zien, maar ergens diep wel vurig verlangen voor voelde smeulen.
Even nog twijfelt ze. Ze had zichzelf nog zo voorgenomen dÍt nooit meer te doen. Maar nood breekt wet….