Noem me een middelmatige zak met onvoldoende kracht en doorzettingsvermogen om het juiste knopje te vinden, maar ‘s morgens staat de wekkerradio in ons huishouden consequent op Radio 1 afgesteld en word ik achterna gezeten door het jachtige stemgeluid van Lara Rense, die een onverzadigbare honger heeft naar het opblazen van nietszeggende feitjes, het interrumperen van haar inziens te traag sprekende of redenerende geïnterviewden en het kapittelen van iedereen die iets sympathieks zegt of begrip probeert te kweken voor het huidige kabinet. Hoewel ik de leeftijd van de bedaagdheid ruimschoots heb bereikt, is mevrouw Rense bij mij in staat de laatste restanten van een moorddadige inborst te prikkelen. Haar verslaving aan de voortdurend knetterende conversatie, niet zelden door haar valse insinuaties gelardeerd met extra vonkenregens, is dermate allesoverheersend dat ze, in haar drang naar het creëren van nieuwe krantenkoppen en belangwekkend nieuws, zelfs in staat zou zijn rond het smeren van een boterham twee contraire kampen te creëren, ieder met hun eigen visie op de scherpte van het mes, de richting van het smeren en de hoeveelheid te gebruiken boter of margarine. Hiermee ontzeg ik mevrouw Rense niet dat ze kwaliteiten heeft (zoals hierboven geschetst) die in de huidige nieuwsindustrie extreem gewild zijn (het adagium ‘nieuws is entertainment’ past haar als een tweede jas), maar wel dat het luisteren naar haar presentatietempo en interviews voor de luisteraar niet noodzakelijkerwijs bijdraagt aan een gezond gevoel voor verhoudingen
www.thepostonline.nl/tag/lara-rense/