Buurvrouw Toos en de Lambada
Een half uur geleden liep ik door de straat op weg naar huis met mijn boodschappen. De avond viel, hier en daar hoorde ik nog een kwetter van een vogeltje dat aanstalten maakte om onder zeil te gaan. Alles rustig en windstil. Het was een goeie dag, ik voelde me goed , eindelijk na weken Fugro rood gezien te hebben een groene dag. Die 11% groen ziet er aardig uit in procenten van 9 euro, maar het is maar 2,5% in procenten van 40 euro. Maar ja, het begin is er. Ik was bijna bij mijn bungalow. Nog één huis te gaan voor ik thuis was en dat was het huis van buurvrouw Toos en haar Harry. Harry was nog niet thuis van zijn werk zag, zijn autostond er nog niet. Ik liep wat verder en keek door het grote raam bij de buurtjes binnen. Ik wist niet wat ik zag. Keiharde muziek, de lambada. En Toos stond met haar blote voeten in een wijde rok bovenop tafel te dansen. "Fugro,Fugro,Fugro” uitstotend. Ik bonsde op het raam en riep “Toos ben je gek geworden?". Via een stoel kwam ze van de tafel af, zette het geluid af en kwam voor me staan aan de andere kant van de ruit. Ik vroeg ”Wat heeft dit allemaal te betekenen Toos?” “Ja” riep ze “Het keerpunt, de diepte voorbij , de genezing is aanstaande. Ik zie weer een caravan in de verte” Ik zeg: “Toos doe normaal. Wat moet Harry straks hiervan denken als jij zo doorgaat? En wat je niet moet vergeten: een eurietje erbij is meegenomen, maar ik geloof dat er nog 33 per aandeeltje bij moeten komen voor jou om quitte te spelen, en ik jou weer samen met Harry met een nieuwe caravan naar Spanje zie vertrekken” Toos werd stil, en ze stond stil. Even maar, draaide zich om. Ik was de moeite niet meer waard blijkbaar Ik denk dat ze gelijk had. Dit had ik nooit moeten zeggen.