Als je nu terugkijkt op het verloop van het hele Imtech faillissement, dan kun je toch niet anders concluderen dan dat dit alles reeds een jaar geleden bedacht en in scene gezet is door bestuurders en de financierende banken?
Men heeft in mijn optiek gewoon de tijd genomen om de hele onderneming klaar te stomen voor het opknippen en doorverkopen van de voor kopers interessante bedrijfsonderdelen. Hoe anders valt te verklaren dat nu, binnen twee weken na faillissement, zo snel zo veel deals gesloten worden?
Overnameprijzen worden echter niet bekendgemaakt en de halfjaarcijferspublicatie is uitgesteld tot nader orde, dus er is nu voor de aandeelhouders geen enkel zicht op de gang van zaken.
Uiteraard is het zo dat bij een faillissement de belastingdienst en de schuldeisers voorrang hebben en dat de aandeelhouders op de allerlaatste plaats komen. Betekent dat dan echter ook meteen dat het voor de aandeelhouders niet meer inzichtelijk hoeft te zijn welke deals er worden gesloten door de curator? Of moeten zij gewoon wachten op de verslaggeving van de curator?
Wat mij aan het hele verhaal het meest tegenstaat en waar zeker een luchtje aan zit, is de tweede claimemissie. Het is zonneklaar gebleken dat die emissie op geen enkele manier voldoende was om Imtech te kunnen redden en die emissie was wat mij betreft louter bedoeld om:
- de banken een groter deel van hun leningen terug te kunnen betalen
- tijd te winnen voor de voorbereiding van het faillissement (opknippen en doorverkopen van bedrijfsonderdelen aan circa 15 kopers kost echt wel de nodige voorbereiding).
Aandeelhouders komen op de laatste plaats, daar heb ik geen problemen mee. Maar een bestuur van een beursgenoteerde onderneming mag toch nooit besluiten om vers aandeelhouderskapitaal op te halen terwijl ze allang WETEN dat de tent failliet gaat? Dat is precies hetzelfde als mensen verzoeken om een bepaalde deur door te gaan terwijl je WEET dat er zich achter die deur meteen een afgrond bevindt. Als je dat doet, dan verwaarloos je je zorgplicht volledig! Ik vind daarom die tweede claimemissie en de rol die de bestuurders van der Aast en Turkesteen daarbij gespeeld hebben uiterst dubieus!