Janney Montgomery Scott LLC is een in Philadelphia gevestigde ‘brokerage firm’. Ik heb nooit eerder een bio-research rapport van dit bedrijf onder ogen gehad. Mede daarom verrast mij de kwaliteit ervan, vooral waar het de diepgang betreft op de klinische aspecten van de pipeline-middelen van Galapagos. Dat is althans mijn eerste indruk, bij snelle en oppervlakkige lezing
Drie opmerkingen, zo voor de vuist weg:
- de riante (huidige en toekomstige) cashpositie van Galapagos is m.i. wél in het koersdoel verwerkt; expliciet merkt men op: ”Company's balance sheet and anticipated milestones offers the opportunity and flexibility to invest heavily in pipeline and commercial organization development.”
- cruciaal in de berekening van het prijsdoel van het Galapagosaandeel zijn de aannames omtrent de ‘probability of success’ van filgotinib: 65% bij RA, 60% bij Crohn’s;
- voor de allereerste maal wordt in een researchrapport – voor zover ik weet - een verwachting uitgesproken over de prijszetting van filgotinib. De plausibiliteit ervan schat ik hoog in.
Als toelichting nog het volgende.
Het begrip ‘probability of success’ (POS) wordt nergens in het rapport gedefinieerd. Misschien vond men dat niet nodig omdat men meende dat de drie woorden niet zijn mis te verstaan. Dus ga ik er maar vanuit dat POS identiek is met de (het) mij bekende berekening (begrip) ‘overall likelihood of approval’ (LOA), zijnde de kans van het met succes doorlopen van de fase 1 tot en met fase 3 klinische onderzoeken inclusief de positieve reactie op het verzoek tot toelating tot de markt.
In totaal moeten dus 4 hordes worden genomen.
Indien bijvoorbeeld, er voor een bepaald medicijn in ontwikkeling in iedere fase een kans van 50% op succes is, levert dat een LOA op van 0,5 x 0,5 x 0,5 x 0,5 =
0,0625 oftewel 6,25%.
Bij filgotinib voor RA gaat het, zoals we weten, nog maar om twee hordes. De kans op succes (POS) bedraagt volgens de Janney researchers klaarblijkelijk telkens 80%, dus 0,8 x 0,8 = 0,64, afgerond 65%.
Ik heb diverse malen op dit forum met onderbouwing betoogd, dat de kans dat filgotinib faalt in fase 3 slechts enige procenten bedraagt. Over de kans dat de registratieautoriteiten (zowel EMA als FDA e.a.) de marktvergunning weigeren, heb ik me nog niet uitgesproken.
Bij deze dan: aanmerkelijk minder dan 10% (zeg 5%). De werkzaamheid (‘efficacy’) van filgotinib is immers overduidelijk aangetoond, alleen bijwerkingen zouden roet in het eten kunnen. Die meer dan incidenteel voorkomende ‘adverse effects’ zouden dan die van bijvoorbeeld het alom toegepaste methotrexaat duidelijk moeten overtreffen. Dat is hoogst onwaarschijnlijk na alles wat we nu weten.
Mijn rekensom is derhalve: 0,975 x 0,95 = 0,92625, afgerond 90% (vgl. met 65%). Dat is een bijna 60% hogere kans dan de researchers van Janney berekenen. Misschien dat een van de forumlezers het koersdoel van $64 hierop en op de impact van filgotinib voor Crohn’s wil aanpassen. $74 moet er zeker uit komen rollen!
Janney spreekt m.i. terecht over de groeiende acceptatie van JAK’s door de voorschrijvers en patiënten als gevolg van de introductie van baricitinib. Tegen die achtergrond schetst men een realistisch marktaandeel van filgotinib op de RA-markt. De omzetprojectie blijft echter aan de bescheiden kant, omdat men er vanuit gaat dat Gilead het niet zal wagen om een forse tot exorbitante prijs te vragen. De politieke storm en de maatschappelijke weerstand kan men beter vóór zijn. Dat zou ook en juist voor Gilead de les van de afgelopen weken en maanden kunnen zijn.
Een relatief lage tot schappelijke prijs zal het volume goed doen en werpt een dam op tegen later op de markt verschijnende middelen. Bovendien is er een gerede kans dat de al aanwezige concurrenten (zoals ABT-494) extra prijsdruk ervaren. Samengevat: ‘penetration pricing instead of skimming pricing’ is nog niet zo’n slecht idee op de grote, mondiale RA-markt.