Ilva en ArcelorMittal.
Even wat info over Ilva en de gevolgen voor AM.
Ilva bestaat uit 3 hoofditems, de (probleem) site waar staal wordt gemaakt in Taranto, Zuid Italia en de bekledingslijnen in Genua en Novi Ligure.
daar overheen zijn er nog een aantal andere zaken die ook interessant zijn, distributie centra, Steelcentre, OBO carrier, enz.
Meest aansprekende is natuurlijk Taranto. In het verleden de staalmaker maker van Europa zonder op bijkomende milieu effecten te letten, werkgever in een gebied waar de economie op een laag pitje staat.
Gestopt door de Italiaanse overheid, het ging echt niet meer op deze wijze van o.a milieu vervuiling. Let wel als de overheid een dergelijk bedrijf sluit is er echt iets aan de hand. Werkgelegenheid, onrust onder de bevolking, problemen vakbonden enz.
Nu is de Italiaanse overheid (na deels stilzetten productie) verantwoordelijk voor de Ilva/Taranta site. Maar wat moeten ze er mee!. ArceloirMittal (samen met Marcegaglia) weet raad, is bereid er geld in te stoppen, en redt daarmee banen/werkgelegenheid in het meest problematische/economische gebied van Italia. Voorlopig leasen ze de site.
Bedrijven de site zoals van AM mag worden verwacht en betalen een deel van de opbrengst aan de Italiaanse overheid tot de EU zijn veto geeft. Daarna gaat Ilva ZELF zijn overname bekostigen.
Kortom de meest voor de hand liggende manier om meer invloed te krijgen op de Italiaanse markt (Fiat !) waar ze tot op heden weinig hadden in te brengen.
EU kan op 2 manieren problemen veroorzaken, teveel staal maken of teveel bekleden.
Het probleem hoeveelheid staal maken kan door de komende fusie Tata/ThyssenKrupp worden opgelost, zij groter, AM ook groter. Geen probleem voor de EU.
Blijft over probleem beklede producten. AM’s partner Marcegaglia is een staal verwerker met bekledingslijnen en eigenaar van distributie centra. Zij werken allang samen met AM. Als zij terug treden is dat probleem ook opgelost. Am weet wel een oplossing voor de verdere samenwerking met Marcegaglia. Kortom m.i. een gouden deal.
Staal capaciteit kopen ter grote van Taranto (6 milj. ton met potentie) inclusief warm- en koudbanden, kost nieuwbouw 10 miljard, overname reële prijs zou moeten zijn 4 miljard (vergelijk het met Calvert). Voor 1,5 miljard krijgen ze nog veel meer, bekledingslijnen (5x a 200 miljoen) OBO carrier, distributie- en verwerkingscentra . Kortom gouden deal.
Let op hoe dit in de komende outlook naar voren gaat komen.
Har.