Toepasselijk?
Het geheim van de ring – een oud soefi verhaal
Een koning vraagt de wijzen aan het hof om raad: ‘Ik laat een prachtige ring voor mezelf maken. Ik bezit een van de mooiste diamanten die er zijn. Ik wil binnen in de ring een boodschap laten insluiten die me kan helpen als er totaal geen hoop meer voor me is. Het moet iets kleins zijn dat onder de diamant in de ring kan worden verborgen.’
Zijn raadslieden waren stuk voor stuk wijze mannen, grote geleerden, zij hadden er geweldige verhandelingen over kunnen schrijven. Maar ja, hem een boodschap verschaffen van niet meer dan twee of drie woorden die hem kon helpen op momenten van verschrikkelijke uitzichtloosheid…… Ze dachten na, keken er hun boeken op na, maar konden niets vinden.
De koning had een oude dienaar die voor hem als een vader was, hij was de dienaar van zijn vader geweest. De moeder van de koning was vroeg overleden en deze dienaar had de taak op zich genomen hem te verzorgen en daarom werd hij niet als dienaar behandeld. De koning had geweldig respect voor hem. Die oude man zei: ‘Ik ben geen wijze man, niet iemand die ter zake kundig is, geen geleerde, maar ik weet wel wat de boodschap is, want er is maar één boodschap. Deze lui kunnen u daar niet aan helpen: dat kan alleen een mysticus, een die zichzelf verwerkelijkt heeft. In de vele jaren die ik aan het hof heb doorgebracht, heb ik vele mensen ontmoet en ook één keer een mysticus. Hij was er als gast van uw vader en ik werd hem als zijn bediende toegewezen. Toen hij vertrok, gaf hij me als blijk van erkentelijkheid voor mijn diensten deze boodschap.’ En de oude dienaar schreef die op een reepje papier, vouwde het dicht en zei tegen de koning: ‘Lees het niet, houd het verborgen in de ring. Open het pas wanneer al het andere niet heeft gebaat, als er geen enkel vooruitzicht meer is.’
En dat moment brak spoedig aan. Legers vielen het land binnen en de koning verloor zijn troon. Om zijn leven te redden vluchtte hij te paard. De paarden van de vijand zaten hem dicht op de hielen. Hij was alleen, zij waren met velen. En hij kwam op een plek waar de weg ophield, waar hij doodliep. Er was een steile rots en een diepe afgrond. Daarin storten zou zijn einde betekenen. Omkeren kon hij niet omdat hij de vijand in de rug had. Vooruit kon hij ook niet en een andere uitweg was er niet. Hij kon het geluid van de paardenhoeven al horen………
Eensklaps moest hij aan de ring denken. Hij maakte hem open, nam het papiertje eruit en daar had hij de korte boodschap van ontzaglijke waarde, die luidde: ‘Ook dit gaat voorbij.’ Een diepe stilte daalde over hem neer toen hij de woorden: ‘Ook dit gaat voorbij’ las. En het ging voorbij, zoals alles voorbij gaat. In deze wereld is niets van blijvende aard. De vijanden die de koning achterna zaten, moeten in het woud verdwaald zijn, moeten een verkeerde weg zijn ingeslagen; langzaam stierf het geluid van de hoeven weg.
De koning was zijn dienaar en de naamloze mysticus ontzaglijk dankbaar. Die woorden bleken een wonderbaarlijke uitwerking te hebben. Hij vouwde het papiertje dicht en stopte het terug zijn ring. Hij hergroepeerde zijn troepen en heroverde zijn koninkrijk. En op de dag dat hij als een overwinnaar zijn hoofdstad binnen reed, werd daar met muziek en dans flink feest gevierd en hij voelde zich heel trots op zichzelf.
De oude man liep naast zijn rijtuig. Hij sprak: ‘Ook dit moment komt in aanmerking. Bekijk de boodschap nog eens.’ De koning zei: ‘Hoe bedoel je? Ik heb nu toch gewonnen en het volk viert feest. Ik ben niet wanhopig, ik verkeer niet in een situatie van uitzichtloosheid.’
De oude man zei: ‘Luister. De mysticus heeft me gezegd dat deze boodschap niet alleen dient voor wanhoop maar ook voor plezier. Ze helpt je niet alleen als je verslagen bent, ze dient ook voor als je zegeviert, ze is niet alleen voor als je de laatste bent, maar ook voor als je de eerste bent.’
En de koning opende de ring en las de boodschap: ‘Ook dit gaat voorbij’ en plotseling was er datzelfde gevoel van vrede, dezelfde rust te midden van de jubelende, feestende en dansende menigte….