Rentenoodrem
De Fed trekt woensdag wellicht aan de rentenoodrem om de inflatie te stoppen. In Europa laat de ECB de inflatie voorlopig voortdenderen.
Hoe hard wil de Fed, de Amerikaanse centrale bank, de strijd tegen de inflatie voeren? Dat moet woensdag duidelijk worden, als het comité vergadert dat het monetair beleid in de VS bepaalt. De vraag die voorligt: moet de Fed in de eerste plaats de groei van de economie vrijwaren, of moet het inperken van de inflatie de hoofddoelstelling zijn? Het optrekken van de rente is een instrument om de inflatie af te remmen. Maar dat remt ook de economische groei af.
Net als in Europa is de inflatie in de VS sinds kort pijlsnel omhoog geschoten. Tot 8,5 procent, het hoogste peil in veertig jaar. Ook hier ligt de oorzaak voor een groot stuk bij de duurdere energie en hogere prijzen voor voedingsgrondstoffen. Maar als die buiten beschouwing worden gelaten, bedraagt de onderliggende inflatie nog 6,5 procent, een historisch erg hoog niveau. Ook in de VS is de oplaaiende inflatie een majeur economisch probleem.
En een politiek probleem voor president Joe Biden. Want de doorsnee Amerikaan maakt zich ernstig zorgen over de aantasting van zijn koopkracht. In november zijn er in de VS verkiezingen voor het Huis van Afgevaardigden en voor een aantal zetels in de Senaat.
Dat legt extra druk op de Fed. De verwachting is dan ook dat de centrale bank fors aan de rentenoodrem zal trekken en ze de rente in stappen zal verhogen van 0,25 à 0,50 procent nu tot 2,75 à 3 procent tegen het einde van het jaar. De mogelijke schade voor de economie, neemt ze erbij. Het inflatiemonster bedwingen is de eerste prioriteit.
Voor de financiële markten, die een aversie hebben voor renteverhogingen, is het een boodschap die hen niet aangenaam in de oren zal klinken. Gesp de veiligheidsgordels maar vast, er staan de financiële markten enkele wilde ritten te wachten.
Achteraf is het natuurlijk makkelijk praten. Maar dat de Fed nu zo hard aan de noodrem moet trekken komt voor een stuk omdat ze de voorbije jaren te lang heeft vastgehouden aan een extreem soepel geldbeleid.
Dat wreekt zich nu.
De Fed trekt woensdag wellicht aan de rentenoodrem om de inflatie te stoppen. In Europa laat de ECB de inflatie voorlopig voortdenderen.
Hoe hard wil de Fed, de Amerikaanse centrale bank, de strijd tegen de inflatie voeren? Dat moet woensdag duidelijk worden, als het comité vergadert dat het monetair beleid in de VS bepaalt. De vraag die voorligt: moet de Fed in de eerste plaats de groei van de economie vrijwaren, of moet het inperken van de inflatie de hoofddoelstelling zijn? Het optrekken van de rente is een instrument om de inflatie af te remmen. Maar dat remt ook de economische groei af.
Net als in Europa is de inflatie in de VS sinds kort pijlsnel omhoog geschoten. Tot 8,5 procent, het hoogste peil in veertig jaar. Ook hier ligt de oorzaak voor een groot stuk bij de duurdere energie en hogere prijzen voor voedingsgrondstoffen. Maar als die buiten beschouwing worden gelaten, bedraagt de onderliggende inflatie nog 6,5 procent, een historisch erg hoog niveau. Ook in de VS is de oplaaiende inflatie een majeur economisch probleem.
En een politiek probleem voor president Joe Biden. Want de doorsnee Amerikaan maakt zich ernstig zorgen over de aantasting van zijn koopkracht. In november zijn er in de VS verkiezingen voor het Huis van Afgevaardigden en voor een aantal zetels in de Senaat.
Dat legt extra druk op de Fed. De verwachting is dan ook dat de centrale bank fors aan de rentenoodrem zal trekken en ze de rente in stappen zal verhogen van 0,25 à 0,50 procent nu tot 2,75 à 3 procent tegen het einde van het jaar. De mogelijke schade voor de economie, neemt ze erbij. Het inflatiemonster bedwingen is de eerste prioriteit.
Voor de financiële markten, die een aversie hebben voor renteverhogingen, is het een boodschap die hen niet aangenaam in de oren zal klinken. Gesp de veiligheidsgordels maar vast, er staan de financiële markten enkele wilde ritten te wachten.
Achteraf is het natuurlijk makkelijk praten. Maar dat de Fed nu zo hard aan de noodrem moet trekken komt voor een stuk omdat ze de voorbije jaren te lang heeft vastgehouden aan een extreem soepel geldbeleid. Dat wreekt zich nu.
" Besluiteloosheid kan leiden tot de combinatie van én hoge inflatie én zwakke economische groei. Tot stagflatie dus. "
Een verstrakking van het geldbeleid in de VS heeft ook implicaties voor Europa. Het verhoogt de druk op de ECB om eindelijk af te stappen van haar beleid van negatieve rentes. Een hogere rente in de VS dreigt de euro verder te verzwakken tegenover de dollar, en dat leidt dan weer tot de invoer van een extra portie inflatie in Europa.
Maar meer nog dan de Fed, zit de ECB tussen twee vuren: de hoge inflatie langs de ene kant, het gevaar van een stagnerende economie aan de andere kant. ECB-voorzitter Christine Lagarde is er beducht voor de economische groei te hypothekeren door het rentebeleid al te snel te verstrakken. Maar ze zal toch een keuze moeten maken. Want besluiteloosheid kan leiden tot de combinatie van én hoge inflatie én zwakke economische groei. Tot stagflatie dus. Het slechtste van twee werelden.
Het is intussen wel duidelijk dat de inflatie in Europa niet van voorbijgaande aard is, zoals de ECB lang heeft voorgehouden. Net als in de VS wordt het ook hier dringend tijd om de strijd tegen de inflatie agressiever te voeren. De urgentie daarvan is blijkbaar nog niet helemaal tot de ECB-beleidsmakers doorgedrongen. Hun volgende monetaire beleidsconclaaf is pas op 9 juni gepland.