De Bangk
Stel, u bent een héél groot bedrijf en maakt dagelijks 13 miljoen winst. Zou u dan dit kruiperige briefje onder de aanhef 'Geen reden tot zorg' naar uw klanten sturen? De brief sturen is zwichten voor de druk.
Je ruikt de angst, want hoewel er volgens ABN Amro 'slechts enkele tientallen klanten helaas hun relatie met de bank hebben opgezegd', is er dus geen enkele reden tot zorg. Ik waag dat te betwijfelen, want stallen de vaak zo patriottisch ingestelde rijken hun miljoenen blijvend bij een bank die liefdeloos in buitenlandse handen belandt? Ik dacht het niet. Zie wat er gebeurde met MeesPierson, toen de ambitieuze Fortis-Belgen hun kans schoon zagen en de blauwbloedige namen van Mees en Pierson van de gevel wilden rukken. Schielijk werd de naamswijziging naar het nietszeggende statusloze Fortis Bank teruggedraaid.
Waarom? Geld is emotie. En als je daar je hele leven voor hebt gewerkt, of je hele leven op de erfenis hebt zitten vlassen, dan ga je niet bij een anoniem instituut bankieren. De rendementen zijn overal hetzelfde, de praatjes van de private bankers altijd glad, maar u wordt liever gezien op een polopartijtje van de ABN dan van Fortis, VSB of god weet welke Opel Vectra Bank. Daarom is het verbazend dat private banks als Van Lanschot, Schretlen en Insinger de Beaufort niet inhaken op de val van ABN Amro. Duizenden rijken zwemmen hulpeloos rond; wie nu het net ophaalt trekt de vette vissen binnen boord.
Maar goed, er is dus - minister-president Colijn daags voor het uitbreken van W.O. II parafaserend - 'geen reden tot zorg'. Behalve voor de brievenschrijver zelf: Jan Peter Schmittmann. Schmittmann is directievoorzitter van ABN Amro Nederland, de voornaamste dochter van De Bank die dezer dagen op het offerblok ligt. Hij wordt het (zonde)bokje van De Bank. Bankbronnen bevestigen mij dat Schmittmann, voorzichtig gesteld, not amused is over Rijkman Groeninks actie om ABN te verpatsen aan de laagste bieder. Niet alleen omdat Schmittmanns bankemployees zullen worden geofferd, zoals de infanteriecorpsen tijdens de Slag aan de Somme. Marcheren, doen wat je gezegd wordt, totdat je door het mitrailleurvuur van Fortis of Barclays in je graf loopt. Schmittmann is sowieso de minder gelukkige man, want naar verluidt door Groenink gepasseerd voor de Raad van Bestuur, dus ook nog eens verstoken van vette oprotbonussen en optieregelingen. Schmittmann is, zeg maar, door de bank genomen.
Als het doorgaat, tenminste. Zo zou de overname van De Bank op scherpe controverses binnen de top hebben geleid. Scott Hugh-Barrett, de financiële man, heeft zijn vertrek al aangekondigd. Stom toeval natuurlijk. En de RvB-leden Wilco Jiskoot en Joost Kuiper zouden zich tegen de overname door Barclays hebben uitgesproken. Dat heeft iets hypocriets, de heren verdienen namelijk hun miljoenen met bedrijvenhandel, desnoods vijandig. Maar het zijn de gentlemen van de bank, en Jiskoot is oud geld en hoeft niet zoals Groenink z'n huis af te betalen. De geschiedenis drukt hopelijk zwaar op de heren, want een bedrijf is meer dan handelswaar.
Geschiedenis, verantwoordelijkheid, vechtlust. De emotionele strijd rond ABM Amro onthult iets heel anders: Nederland is het zat. Kortzichtig graaien zal tot lange termijn armoede leiden, want een land zonder trots zal desintegreren. Zonder grote eigen bedrijven glijdt de natie onherroepelijk af naar tweede wereldstatus. KPN, Philips, ING - who's next? Laat Groenink en de zijnen eens een bezoekje aan de Eerste Kamer brengen. Daar hangt fier boven de voorzitter het portret van koning Willem I, de koning-koopman die in 1824 initiator van De Bank was en daarmee aan de basis stond van onze industriële revolutie. De grote Koning zal streng op de bankiers neerkijken. En zien dat het fout is.
Jort Kelder zaterdag 19 mei 2007 15:54 uur