Onze Voda schreef begin februari”We worden heen en weer geslingerd tussen hoop en wanhoop”.
“Tussen hoop en wanhoop”, woorden die in een thriller zouden kunnen voorkomen, maar die wel de werkelijkheid weergeven en die realiteit is, dat je de laatste weken nauwelijks meer naar je portefeuille durfde te kijken, indien je was weggeweest. Je vroeg je af of je honderden of duizenden verloren had.
Het besef drong tot je door, dat je eigenlijk ook niet een dag had mogen weggaan, zelfs geen halve dag, zelfs geen uurtje. En dan is beleggen niet leuk meer, voor jezelf niet en voor je familie niet. Misschien bent U van mening, dat koersdalingen er allemaal bijhoren. Nou, ik vind het niet normaal, dat Fortis en ING binnen enkele uurtjes zo maar even 6% tot 12% onderuit gingen, om over Randstad maar niet te praten. En ik ben het met Voda eens, dat we “kapot gebeukt worden.”
Het vorenstaande schreef ik reeds op 2 februari naar aanleiding van een artikel van Voda en dat deed me besluiten om aan de zijlijn te gaan staan. Ik had op die dag nog niet kunnen vermoeden, dat Voda ongeveer 2 weken later zelf ook afscheid van de beurs zou nemen nadat hij mij zonder het te weten al tot een beursvaarwel had doen besluiten. Het kan verkeren, zei Bredero. En of het zo zijn moet moest ik vannacht toevallig naar beneden omdat onze hond aansloeg. Ik zag dat ik vergeten had mijn computer uit te schakelen. Ik keek even en zag dat afscheid bericht van Voda. Ik overwon mijn slaap en typte een posting, alsof het niet tot de ochtend wachten kon. Toen ik weer in bed stapte vroeg mijn vrouw “waar bleef je toch”. Oh niets loog ik. Groetjes van een sentimentele dwaas die zich thans geen blijmoedig Dikkertje Dap voelt.Ik voel me rot, hij laat een leegte achter,er was er maar één Voda.
Kappi