‘Lig niet wakker van de dure beurs'
18 maart 2017 01:00
door Kris Van Hamme
Vergeet de waarschuwingen over een aandelenzeepbel. Wie wacht op een correctie, dreigt een pak rendement te laten liggen, waarschuwt Philipp Vorndran van Flossbach von Storch.
Het publiek van de jaarlijkse Investors Top die dinsdagavond in Brussel plaatsvond, moet goedgemutst huiswaarts gekeerd zijn. Philipp Vorndran, de marktstrateeg van de Duitse vermogensbeheerder Flossbach von Storch, had tijdens zijn toespraak een lange reeks pluspunten van de aandelenmarkt opgesomd.
Voor wie geen hoogtevrees heeft, zijn aandelen dus de topbestemming. Zeker omdat de rente volgens hem nog heel lang extreem laag blijft, Donald Trump niet zo erg is als we denken, en de onvermijdelijke implosie van de euro economisch potentieel zal ontketenen.
Het mag duidelijk zijn dat Vorndran aan de boom durft te schudden. Sinds 2009 doet hij dat voor Flossbach von Storch, een onafhankelijke speler met ruim 30 miljard euro onder beheer. De vermogensbeheerder, in 1998 opgericht door twee ex-bankiers van Goldman Sachs, verdeelt sinds 2014 ook beleggingsfondsen in België. Vorndran werkte eerder voor Credit Suisse en Julius Baer.
‘Het ondenkbare denken’, luidde het thema van uw toespraak. Welke andere ondenkbare gebeurtenissen staan beleggers nog te wachten na de brexit en de verkiezing van Donald Trump?
Philipp Vorndran: ‘Je moet op een middellange tot lange termijn denken, in plaats van te veel te focussen op kortetermijnrisico’s. Zo is het voor de meeste mensen ondenkbaar dat de rente een hele generatie extreem laag zal blijven. Toch zijn wij ervan overtuigd dat de drijfveren van die lage rente niet snel zullen verdwijnen.'
Iedereen stelt zich vragen over de dure beurs, in plaats van over de echt dure alternatieven zoals obligaties en vastgoed
'De hoge en stijgende overheidsschulden zijn de belangrijkste factor, in de VS, Europa en Japan. Die landen kunnen zich geen normale rentestijging permitteren, want dat zou hun begrotingen doen exploderen. Ook privéschulden zitten in de lift: denk aan Amerikaanse autoleningen, die stilaan de richting van de subprimehypotheken van goed tien jaar geleden uitgaan. Kortom, de enorme hoeveelheid schuld in de wereld zet een stevige rem op rentestijgingen.’
U ziet financiële repressie door overheden en hun centrale banken - die de rente laag houden en hopen op inflatie - als uitweg uit het schuldenmoeras?
Vorndran: ‘Financiële repressie wordt typisch geassocieerd met een negatieve reële rente (nominale rente minus de inflatie, red.), waarbij de inflatie de reële schuld doet krimpen. De situatie doet mij denken aan die van de Verenigde Staten, Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk meteen na de Tweede Wereldoorlog. De schuldgraad van de VS als percentage van het bruto binnenlands product (bbp) bedroeg toen 110 procent. Onhoudbaar volgens de politici, die slim actie ondernamen door een wettelijk plafond op de rente in te voeren: 0,375 procent voor de dagrente, 2,5 procent voor de rente op tienjarig staatspapier.’
‘In het begin reageerden beleggers zoals vandaag: ze parkeerden hun geld op zichtrekeningen in afwachting van een hogere rente om te beleggen. Maar na drie jaar was de rente nog altijd onveranderd, terwijl de gemiddelde inflatie 3,5 tot 4 procent per jaar was geweest. De koopkracht van hun spaargeld was dus met ruwweg 12 procent geslonken.'
'Uiteindelijk drong door dat de lage rente misschien een generatie lang zou duren en dat ze op een andere manier moesten beleggen. Ze beseften dat de lage rente goed was voor iedereen die krediet nodig had, vooral bedrijven. Je moest dus beleggen in aandelen, die uiteindelijk gemiddeld 10,5 procent per jaar opbrachten in de dertien jaar dat de overheid de rente plafonneerde. Dat is het straffe aan de situatie vandaag: beleggers hebben schrik om in aandelen te beleggen tegen de huidige waarderingen.’
Omdat aandelen duur zijn en hier en daar sprake is van een zeepbel.
Vorndran: ‘Aandelen worden als duur beschouwd, maar er is geen enkel interessant alternatief. Met een koers-winstratio van 15 tot 16 voor de verwachte winsten van 2017 zijn aandelen fair gewaardeerd. Al de rest - overheidsobligaties, Belgisch vastgoed - oogt veel duurder. Ik vind het opmerkelijk dat iedereen zich vragen stelt over de dure aandelenmarkt, maar niet over de echt dure alternatieven.’
Moeten beleggers dan meteen in de aandelenmarkt springen of wachten op een correctie?
Vorndran: ‘Het hangt ervan af hoe je portefeuille er vandaag uitziet. Als je zoals wij al 60 procent in aandelen belegt, kan je wachten op een correctie van 10 tot 15 procent om de resterende 20 procent cash in aandelen te beleggen. De meeste beleggers hebben vandaag slechts 10 tot 20 procent aandelen, dat zou op termijn beter 40 tot 50 procent zijn. Je moet proberen vandaag al voor 25 tot 30 procent in aandelen te zitten en hopen op een goedkoper instapmoment om de rest van de cash aan het werk te zetten.’
Welke triggers ziet u voor een correctie en op welke termijn?
Vorndran: ‘Op middellange termijn is een forse overwaardering een typische trigger. Zoals bij de Japanse aandelenboom in de jaren 80, met een koers-winstverhouding van 80. Dat geeft meteen een idee over hoeveel aandelen kunnen stijgen terwijl je geparkeerd bent in oninteressante alternatieven.'
De VS zijn tot nu toe een heel open economie geweest, op het naïeve af zelfs. De grootste protectionist is net Europa!
'De huidige beursindices kunnen verdubbelen voordat ze nog maar de helft van die Japanse koers-winstratio van 80 bereiken. Daarom is het beter niet te rekenen op een correctie. Een terugval met 20 procent zie ik trouwens niet gebeuren. Een politieke crisis - zoals een inval van de VS in Noord-Korea - is altijd mogelijk, maar niemand heeft zo’n kristallen bol.’
‘Je moet trouwens de moed hebben om in de markt te stappen wanneer iedereen nerveus is. Toen de Mexicaanse peso 2,5 maanden geleden fors onder druk stond door de heisa over de grensmuur die Trump wil bouwen, hebben wij onze positie in Mexicaanse aandelen opgedreven. De Mexicaanse economie is te sterk om kapot gemaakt te worden door Trump. Zelfs met een muur blijft het businessmodel overeind. Zo kunnen Amerikaanse auto’s niet gebouwd worden zonder de airbags uit Mexico. De rest is maar theoretisch gepraat.’