Ik beleg al heel lang (ook) in zilver. Vroeger hoefde je geen btw te betalen, en er was een fatsoenlijk verschil tussen bied- en laatprijs, terwijl op papier beleggen in Nederland niet/nauwelijks risicoloos mogelijk was. Een paar jaar vóór de zilveractiviteiten van de Hunt brothers had ik bij Amro 5 baren van elk 5 kg gekocht. Een voordeel was ook dat je de waarde niet hoefde op te geven voor de vermogensbelasting; tenminste ik deed het niet. Een paar jaar in de bankkluis gelegen, en weer verkocht eind december 1979. Ik had, net als nu nog steeds trouwens, weliswaar veel fundamentele redenen om in zilver te beleggen, maar de dagelijks stijgende prijs was in die periode vlgs mij al veel hoger geworden dan reeel was, en ik was bang dat tijdens de eindejaarsvakantie de handel tot inzicht zou komen, en dat de prijs weer zou dalen. (De Hunt brothers en hun manipulatie waren toen helaas nog niet bekend, of in ieder geval niet in de publiciteit bij ons.)
Internet e.d. hadden we niet, dus je moest via de krant, radio en tv je info over de koersontwikkeling volgen. Je kon natuurlijk ook bellen met div. handelaren. Zo had ik een paar keer met Schöne in A'dam gebeld over hun inkoopprijs en condities, en zij boden goede prijzen, en leken mij heel betrouwbaar, dus ik besloot om met mijn zilver naar A'dam te gaan. Op 28 december 1979, de laatste werkdag van het jaar, heb ik het zilver in een onopvallende, oude schooltas gedaan, vanuit Brabant er naar toe gereden, een paar straten ervandaan geparkeerd, en toen de tas naar Schöne gesjouwd. Hardstikke druk die middag. Veel mensen met lepeltjes en munten e.d.. De prijs was goed (zo'n 300 % winst in paar jaar), maar ze hadden geen cent meer in kas. Zelfs hun chequeboeken waren leeg. Ik kon ofwel terugkomen na nieuwjaar en verkopen tegen de dan geldende dagprijs, ofwel het zilver achterlaten tegen een soort ontvangstbon waarop de afgesproken prijs, en dan kon ik de eerste werkdag in januari mijn geld komen halen. Dat laatste (helaas?) maar gedaan, en weer naar huis.
De eerste werkdag in jan. 1980 weer naar Schöne. De Hunt brothers waren in die dagen driftig doorgegaan met hun aankopen, en de koers was intussen nog veel verder gestegen, maar daar had ik niets meer aan. Ze hadden nog steeds niet genoeg geld bij Schone, dus toch maar een cheque geaccepteerd, en linea reactie naar de Amro bank om deze te "verzilveren".
Daarna de ontwikkelingen aan het zilverfront redelijk gevolgd, en toen de zilverprijs in de eerste helft 80ér jaren weer op een redelijk nivo was gekomen, weer begonnen met het aankopen van zilver. Intussen hadden diverse banken de mogelijkheid gecreëerd om zilverrekeningen te openen, en dat maar gedaan. Bij een stuk of vijf banken een rekening geopend en bij elkaar een flinke hoeveelheid gekocht. Bewust verdeeld over verschillende banken ivm risico van faillissement en m.i. minder kans op fiscale problemen.
Intussen door fusies en overnames alles helaas weer bij elkaar bij 1 bank terechtgekomen.
Tot nu toe nog steeds geen denderend rendement over deze lange periode. (hoewel, als je ziet wat ik aan aandeelwaardes een paar keer verloren ben, valt het nog mee!).
Een paar jaar geleden begonnen met turbo's zilver long. Dat ging aanvankelijk heel leuk, dus nog maar meer erbij enz. Tot de econ. crisis kwam, en de daling inzette, en zelfs op een gegeven moment 'snachts een enorme (gemanipuleerde?) daling, waardoor gedurende een paar minuten onder de stoploss, en ik bijna alles kwijt was. Helaas, want als dat niet gebeurd was, was ik nu wel boven jan geweest.
Sindsdien alleen nog fysiek bijgekocht (munten, dus geen btw) en nu maar afwachten tot het zilver de komende tijd de waarde krijgt die m.i. bij dit unieke beleggingsproduct hoort.
De zilverprijs gaat thans, en vlgs mij duurt het nog wel een tijdje, omhoog vlgs een zaagtand grafiek. We hebben echter te maken met een hele lange ouderwetse handzaag met grove en onregelmatige vertanding -soms zelfs tanden eruit gebroken e.d.- Alleen mensen met glazen bollen of veel geluk kunnen geld verdienen door met hefboom-derivaten steeds te kopen en te verkopen. (Meestal verdienen de banken dan veel meer dan de beleggers.)
In mijn visie kun je dus het beste rustig op je zilver blijven zitten en wachten op nog betere tijden. Wellicht krijgen we nog een prijs-explosie als maar genoeg mensen de beleggingswaarde van zilver gaan inzien, en als de manipuleerders die tot nu toe de prijs controleerden, hun macht verliezen.