De rijke Fransen hebben lange tijd gelachen met de grauwe skyline, het vlakke landschap en de zware tongval van de Belgen. Maar nu de socialistische presidentskandidaat François Hollande dreigt met een nieuwe supertaks, staan ze opnieuw te dringen om te verhuizen naar het belastingparadijs Brussel. ‘In Frankrijk wacht ons de inquisitie, hier is er respect.’
In de Brusselse volksmond wordt de goedbewaakte, doodlopende straat 'le square du bois' veelzeggend ‘l’impasse des milliardaires’ genoemd. Het besloten privé-domein herbergt niet alleen een Europees commissaris en een ex-burgemeester, maar ook een groeiende groep Fransen met een miljoenenfortuin.
In Brussel heeft men het wel eens over ‘les SDF Français’. De veelgebruikte afkorting staat in dit geval niet voor ‘sans domicile fixe’, maar voor ‘sans difficultés financières’.
‘Hun fortuin loopt uiteen van 5 miljoen tot ruim boven de 100 miljoen euro’, legt Manoël Dekeyser uit. Als zaakvoerder van het gelijkname Brusselse advocatenkantoor Dekeyser & Associés, is hij gespecialiseerd in het begeleiden van Franse belastingvluchtelingen. De fiscale advocaat heeft het razend druk. Want nu de Franse presidentsverkiezingen naderen, regent het ongeruste telefoontjes vanuit Parijs. Aan de lijn hangen rijke zuiderburen die willen weten hoe ze naar België kunnen vluchten, vrouwen en kinderen incluis.
De nieuwe golf Franse belastingvluchtelingen is opvallend, want sinds 2007 – toen Sarkozy verkozen werd als Franse president – was de Franse inwijking in Brussel zowat volledig stilgevallen. Tot de socialistische presidentskandidaat François Hollande eind vorig jaar sterk kwam opzetten in de peilingen. Zijn recente voorstel om iedereen die meer dan 1 miljoen euro verdient per jaar een vermogenstaks op te leggen van liefst 75 procent, was voor velen de druppel die de emmer deed overlopen.
Met hoeveel de Franse belastingvluchtelingen inmiddels zijn in België, is niet geweten. Exacte cijfers zijn nergens beschikbaar. Maar volgens de meeste schattingen zouden er in ons land minstens 15.000 tot 20.000 zijn. Het gros daarvan heeft zich gevestigd in de zuidelijke Brusselse gemeenten, zoals Ukkel en Elsene, dat in de volksmond zelfs is herdoopt tot ‘le petit Paris’.
Gérard, een 69-jarige Parijzenaar die zes jaar geleden al zijn modebedrijf verkocht en naar het zuiden van Brussel verhuisde, is één van hen. Hij verdedigt Sarkozy wel met vuur. ‘Het is de beste president die Frankrijk gehad heeft sinds De Gaulle, maar niemand die durft zeggen dat hij het goed heeft gedaan. Als je dan ziet dat hij vooral aangevallen wordt op uiterlijkheden, zoals een duur etentje Parijs na zijn vorige verkiezingsoverwinning... (zucht veelbetekend) Ze noemen hem le Président Bling Bling. Maar met welk recht?’
Toch vindt ook hij dat Frankrijk al jarenlang slecht wordt bestuurd. ‘De sfeer is er helemaal verpest. In Frankrijk zijn we paria’s. Daar zijn we des bandits of des patrons voyous. Daarom ben ik zes jaar geleden vertrokken. Niet om fiscale redenen. Omdat ik op het punt stond om op pensioen te gaan, moest ik maar 11 procent belasting betalen op de meerwaarde van mijn bedrijf. Dat was draagbaar. Maar ik was de stigmatisering beu. Ik noem dat financieel racisme.’