Het zal wel weer de zoveelste week worden dat Mittal geen steek verder komt.
Zo bivakkeren we nu al een dik half jaar tussen grofweg gezegd de 11 en de 13, de Aisniks doet het al niet veel beter.
Goed, in de zomer hebben we de langverwachte afstort doorstaan en in oktober hebben we de beruchte black-monday ook weer overleefd.
Vandaag worden de poppetjes benoemd die ons land verder in de put gaan helpen, het is duidelijk, bij ons is het geld ook op en om niet een tweede Griekenland te worden moet je toch wat, het stemt mij niet vrolijk.
Harken waar je harken kunt, ontzie in ieder geval alle niet werkende tussenmanagers met buitensporig salaris excl. bonus die zich handig overal binnengewerkt hebben en stralen van geluk.
Ik zou ze gewoon een degelijke stalen nekslag met een flinke stalen pijp geven en ze geruisloos door de achterdeur naar buiten werken.
De eurofielen naderen de climax, hopelijk kunnen we later onze kleinkinderen nog wat euromunten laten zie en zeggen dat dit een hardnekkige hype was die veel te lang geduurd heeft, de historie bevestigd gelukkig dat elke hype eens geheel onverwacht ten einde komt, of niet mevr. Brink?
States kiezen morgen, het is een nek-nek situatie en het kan gewoon alle kanten uit, toch verbetert de situatie daar.
Het wordt winter in Europa, bereid je maar voor, gelukkig gaat het verderop gewoon door.
Sprak van het weekend ook nog wat mensen uit de zware metaal industrie, hun bevestigen het zelfde, Europa houdt zijn hand op de knip, Azie kaapt orders weg, vele offertes liggen gewoon in de ijskast maar zullen t.z.t. toch doorgaan, klanten als Shell kiezen uiteindelijk toch voor kwaliteit. Rusland loopt goed, er worden contacten gelegd in Zuid-Amerika en Afrika.
We hebben nog een lange weg te gaan.