2/2
Verzekeraars op dreef richting Solvency II
Een van de redenen waarom er de laatste jaren geen grote fusies van de grond kwamen, was dat iedereen de kat uit de boom keek met betrekking tot de solvabiliteit. Nieuwe regels (‘Solvency II’) zouden de o zo belangrijke percentages flink overhoop kunnen gooien.
Deze week bleek uit onderzoek van toezichthouder DNB dat het meevalt. ‘De sector als geheel is klaar voor invoering van Solvency-II’, schrijft DNB.
Gemeten volgens de nieuwe normen zijn de ratio’s, zeg maar de rapportcijfers voor degelijkheid van een maatschappij, niet slecht. Uit het ‘droogzwemmen’ blijkt dat per eind 2014 de gemiddelde solvabiliteitsratio ruim boven de 100% ligt van wat wettelijk vereist is. Bij leven is het gemiddeld 146% en bij schade 167%.
Onder de oude regels had de sector hogere percentages, maar die cijfers zijn onvergelijkbaar, vindt divisiedirecteur Thijs van Woerden van DNB. ‘De eis is 100%, al is het verstandig om er iets boven te gaan zitten. Maar we moeten eraan wennen, dat geldt ook voor klanten en beleggers, dat de getallen dichter bij de 100 zitten dan vroeger. We hebben nu een betere bril.’
De cijfers van de Nederlandse bedrijven kunnen niet zomaar naast die van buitenlandse concurrenten worden gelegd, zegt Van Woerden, zelfs niet nu de regels Europees zijn. Want in veel landen maken verzekeraars gebruik van lange overgangstermijnen voor allerlei producten. In Nederland zijn de cijfers zuiverder.
Verzekeraars vreesden ook dat dividendbetalingen in gevaar zouden komen bij een lage solvabiliteit. Volgens Van Woerden is ook hier de grens 100%, maar verzekeraars moeten wel rekening houden met de kunstmatige rekenrente (UFR) zonder welke de percentages lager uitvallen. ‘Als je eronder zit of je verwacht eronder te komen, heb je onze toestemming nodig. Maar zit je erboven, dan voer je je eigen dividendbeleid.’
NN en Aegon gaan samen
Deze hoor je zelden, een enkeling fantaseert erover: NN Group en Aegon gaan samen. Jarenlang volkomen ondenkbaar. Maar zo spectaculair was de koersontwikkeling van NN, dat het bedrijf van Lard Friese op de beurs nu zelfs meer waard is — een klein beetje, maar toch — dan dat van Alex Wynaendts. Jazeker, meer waard dan Aegon met zijn enorme Amerikaanse dochter.
Maar is die fantasie kansrijk? Dit duo vult elkaar niet aan, integendeel: het is een bijna volledige overlap waar het om de Nederlandse activiteiten gaat. Beide zijn groot in leven en pensioenen. Als deze fusie er ooit komt, is dat slecht nieuws voor de werknemers. Want voor dit samengaan is maar één argument: systemen samenvoegen en het mes heel diep in de kosten zetten.
Nu is dat geen reden om het niet te doen, want juist kostenbesparingen zijn het antwoord op een krimpende markt. Een belangrijker tegenargument is dat het gezamenlijke marktaandeel te groot kan worden, waardoor onderdelen moeten worden afgestoten — daar gaat het voordeel.
Minder spectaculair maar iets kansrijker is een overname door NN van Delta Lloyd. Ook hier biedt overlap ruimte voor flinke besparingen. Maar ook hier geldt dat ze samen misschien te groot zijn. Daarnaast blijft onduidelijk of NN alle kapitaal en aandacht op Nederland wil blijven richten, of dat ze het heil elders zoekt.
Er gebeurt niets
‘Over twee jaar gaat het overnamecircus losbarsten’, dat hoor je al minstens vijf jaar in het verzekeringswereldje. En nog altijd zijn er de Zes Grote Verzekeraars. Toen er laatst een verkocht moest worden (Reaal, nu Vivat genoemd), moest er een partij uit China komen, want Nederlandse partijen gaven niet thuis.
Nu was dat een verhaal apart, maar feit is dat er weinig gebeurt, en daar zijn wel een paar redenen voor. Ten eerste is er het risico van de woekerpolissen. Volgend jaar komt er vermoedelijk een richtinggevende uitspraak tussen een claimstichting en NN, maar het hoger beroep is bij wijze van spreken al aangekondigd.
Ten tweede doen niet alle zes mee aan de rondedans. Achmea is een coöperatie die sterk aan Rabobank hangt. Jager zijn is geen optie, en prooi voorlopig ook niet. Dan is er Vivat: de nieuwe Chinese eigenaar, Anbang, is op termijn wellicht een jager. Maar door het gedrag na de overname (ontslag van de Nederlandse bestuursvoorzitter, onduidelijkheid over aansturing) heeft Anbang zich voorlopig buitenspel geplaatst.
Iedereen roep wel dat consolidatie nodig is, maar waarom eigenlijk? Er worden geen nieuwe individuele levenpolissen meer verkocht, maar de bestaande portefeuille loopt nog tientallen jaren door. De ballon loop slechts heel langzaam leeg, waardoor niemand urgentie voelt.
Door
Cor de Horde
Werkt sinds 2006 bij het FD (daarvoor bij het ANP, o.m. in Brussel). Specialisatie: verzekeraars, banken. Dol op rare financiële constructies. Co-auteur van het boek De val van SNS Reaal.