Zeer interessant gesprek gehad met de Oekraïnse partner van een neef.
Ik heb hier al eens over haar verteld, dat zij indertijd vol idealisme als advocaat begon te werken in Oekraïne, maar teleurgesteld vanwege de enorme corruptie in 2015 het land min of meer uitvluchtte.
Zij is afkomstig uit Charkov en heeft, net als de meeste Oekraïners, familie in Rusland, dus beide kanten houden elkaar goed op de hoogte, van wat er gebeurt.
Zowel in Rusland als in Oekraïne zijn het de moeders, die waar mogelijk hun zoons beschermen tegen opname in het leger: wederzijds worden de jongens ondergebracht bij familie, dus Oekraïnse jongens gaan naar Rusland, en Russische jongens naar familie in Oekraïne.
Waarbij de aantekening, dat de Russische recruitment-officieren de jongens met familie in Oekraïne beloven, dat zij niet naar Oekraïne worden gestuurd.
De partner van mijn neef heeft dit van verschillende kanten vernomen.
Maar in de meeste gevallen neemt men liever toch het zekere voor het onzekere...
In haar familie zijn gelukkig nog geen slachtoffers gevallen, ook in Charkov niet.
De noordelijke wijken zijn flink beschadigd; in de zuidelijke valt het tot dusverre mee.
Hoewel het familiebelang de politieke opstellingen doorgaans overstijgt, is zij ervan overtuigd, dat het vanwege alle doorgestane leed door heel veel mensen de komende generaties niet meer goed komt tussen Rusland en Oekraïne, waarbij de aantekening, dat het grotendeels door Russisch sprekenden bewoonde huidige deel van Oekraïne, zeg Donbas/Krim, nooit meer iets met Oekraïne te maken wil hebben, aldus nog steeds de partner van mijn neef, die, op dag 1 dat zij zich inschreef in Nederland, meteen ook een baan had :-)