Toekomstbeeld schreef op 11 april 2019 12:43:
[...]
Het principe is totaal verschillend. AMM ging uit van éénheidsworst. One Size fits All. Geen enkele vorm van toesnijden op de aanvrager. Niet op tijden van aanlevering niet op tarieven. Iedereen die toegang wilde betaalde dezelfde lage kostprijs plus.
Nu mag PostNL geld vragen als iemand wil afwijken vd reguliere aanlevertijden (specifiek genoemd als voorbeeld). Iets waar jij en ik hard voor gevochten hebben bij de ACM, zie onze eigen presntatie :-)
Nu mag PostNL haar eigen retail tarief gebruiken als startpunt. En moet de aanvrager maar aangeven waarom zij een discount verdienen tov de reguliere retailklant van PostNL. Kortom, de aanvrager wordt nu in de tariefstructuur van de retailklanten van PostNL geduwd. Alle kosten van PostNL worden hierdoor uitgesmeerd over iedereen.
Dat is zo giga veel anders dan de strijd met de ACM aangaan over welke kosten nu wel en welke niet gedekt mogen worden. Je herinnert je vast het punt wat ik bij de ACM heb gemaakt dat PostNL vd ACM idioot genoeg niet de kosten van regulering mocht doorberekenen. We hebben er een slide aan gewijd.
Dit retail-minus concept dekt defacto alle kosten van PostNl. Dat is een mega verschil.
Ook waar jij en ik zo hard voor gevochten hebben bij de ACM. Dit concept is exact wat ik daar letterlijk heb genoemd dat het gebruik van het zogenaamde "marktprijs minus concept" ter bepaling van toegangsprijzen een veel betere en simpelere methode zou zijn.