Beperktedijkbewaking schreef op 19 april 2021 18:06:
[...]
Wat een verhaal, Henk. Had je niet vreselijk pijn bij dat covid-hoesten vlak na je operatie(s)? Bij mij was hoesten een van de meest pijnlijke dingen na mijn (eerste) operatie op 2 april, naast de pijn die met de operatie zelf te maken had (wonden en hechtingen bij de vele 'sneden' die nodig waren).
Geen coronahoest gelukkig, maar een ex-rokerhoest die al jaren heb. Om het kwartier een klein slijmpropje ophoesten, normaliter geen probleem maar nu zeer akelig. De laatste dagen (weer thuis) gaat dat langzaam beter.
Hoewel mijn operatie een andere was (slokdarm) kan mijn pijn ook met de longen en andere dingen in het mediastinum te maken hebben. Ten eerste omdat bij de operatie een long tijdelijk platgelegd werd (klaplong) om er beter bij te kunnen. Ten tweede omdat het verwijderde stuk slokdarm met bijbehorende lymfeklieren slechts door een dun vlies van de luchtpijp en longen gescheiden is. Bekend is dat irritaties aan de slokdarm ook irritaties (bv. hoesten) in de luchtwegen kunnen oproepen, en andersom.
Bij het hechten van het resterende deel van de slokdarm aan (het resterende deel van) de maag dient dan ook een longvlies weer gehecht te worden, zo heb ik begrepen. Daarbij ging iets mis (details laat ik naar achterwege) zodat er ook bij mij een week later een tweede (gelukkig kleinere) operatie nodig was. Niet vanwege 'lekkage' zoals bij jou, maar vanwege een verkeerde/mislukte hechting die slechts gedeeltelijk hersteld kon worden (enkele titanium 'nietjes' kunnen niet meer verwijderd worden).
Ik vraag mij af of er in dit soort gevallen sprake is van een fout of een ongelukje. Die hechtingsfout bij mij was in theorie bekend, maar is in NL (of zelfs Europa?) niet eerder voorgekomen. Ik merkte wel dat de chirurgen elke dag in het ziekenhuis bij me langs kwamen om te vragen hoe het ermee ging en hoe het eerste hapje eten (vla) op de 11de dag 'beviel'. Ze maken zich enige zorgen dat het toch al moeizame eten voor de rest van mijn leven (inhoud van de gecreëerde 'buismaag' is slechts 1/3 de van een normale maag) door dat hechtingsdingetje blijvend bemoeilijkt zal zijn qua voedselpassage.
Ik heb ze grappend uitgedaagd over mijn geval een 'case report' voor een medisch tijdschrift te schrijven. Dat is de ervaring met één patiënt, i.t.t. een case study (een vergelijkend onderzoek met meerdere patiënten). Ze grinnikten dan wat, ik denk dat ze eerst af willen wachten hoe het mij op de lange termijn vergaat met het eten.
Een opbeurend woord tot slot. Bij mij was de volgorde van de behandelstappen omgekeerd. Van half januari tot half februari chemo en bestraling, op 2 april dus pas de operatie. Uit onderzoek door de patholoog-anatoom van het weggenomen weefsel is inmiddels gebleken dat dit geen enkele levende tumorcel meer bevatte, slechts tumor-littekenweefsel. De chemo en bestraling hebben hun werk dus uitstekend gedaan. (Achteraf gezien was de hele operatie zelfs niet nodig geweest! Maar dat is een ander verhaal, google verder op SANO-trial.)
De kans dat er verderop nog wat (op CT- en CT-PET scans niet zichtbare) kleine tumorkiempjes zitten is daarom zeer klein. Ik ben op dit moment dus 'schoon' verklaard. Een hoopvol einde na een ellendige periode.
Bij jou is daar ook uitzicht op begrijp ik. Maar eerst dus nog zware ingrepen. Ik wens je daarbij alle sterkte toe, en daarna echte beterschap.