Post van mij op het Shell-forum van 25 juli. Moet jullie als 'oude rotten in het vak' bekend voorkomen.
De situatie nu lijkt niet op die van 2000 en ook niet op die uit de jaren 70 (oliecrisis met een staatslening van 12,75%), maar op die uit de oorlogsjaren 40-45 en de jaren erna, waarin de Amerikaanse overheid met grote sommen geld (bijv. Marshallplan) eerst de oorlogseconomie financierde en daarna de transitie naar een vredeseconomie en de opbouw van de economieën van de westerse landen financierde.
Dit is een zgn. fiscal driven inflation, die een trigger nodig heeft om af te gaan. Die trigger is de laatste tijd gevonden in tekorten aan grondstoffen, tekorten aan chips (stijging prijzen 2e hands auto's) en recentelijk in tekorten aan personeel. De Fed kan niet veel anders dan de administration van eerst Trump en nu Biden ondersteunen door net als in Europa de uitgegeven staatsleningen op te kopen.
En daardoor komt er geld in de economie en dan is het wachten op de trigger(s).
Of de verwachting van de Fed dat de inflatie tijdelijk is, een houdbare visie is, is feitelijk niet zo belangrijk, want ze staan gewoon voor het blok, net als de ECB overigens. Ze kunnen de officiële rentetarieven niet verhogen, want dan worden de staatsschulden onhoudbaar. Maar zolang ze blijven volharden in het opkopen van nieuwe staatsleningen tegen 0% rente blijven de schulden beheersbaar.
Bijkomende voordeel is, dat een fikse inflatie de schulden vanzelf weginflateert