Olie: een parabolische prijsstijging
Wie kent T. Boone Pickens niet? Een must-see is een recent interview met de man die miljardair werd met energiespeculatie.
Het olieverhaal is erg eenvoudig, aldus Pickens. De wereld heeft elke dag 87 miljoen vaten nodig en produceert er maar 85 miljoen. De OPEC landen zijn niet de beste vrienden. Vroeger werd er nog wel gesjoemeld met de quota, maar dat lukt nu dus niet meer omdat de opwaartse productie-rek eruit is.
Wat mij ook verbaasde, is dat China alleen al 1 tot 2 miljard vaten olie nodig heeft om een netwerk van geasfalteerde wegen aan te leggen. Nog los van het bekende feit dat China slechts 44 auto’s per 1.000 inwoners heeft. Ook interessant is dat de VS 72% van de olie importeert. Dat kost elk jaar $ 600 miljard, bij een prijs van $ 100 per vat. Zo betalen de VS in feite de oorlog tegen zichzelf.
We zien de vliegtuigmaatschappijen nu instorten en dat verbaast me niets. Ik heb een tijdje geleden, betreffende Air France/KLM, al eens vermeld dat ik er principieel niet in beleg. Nu is AF nog een van de beste carriers. Zij hedgen goed, zoals te zien in de cijfers van vandaag, maar in feite betekent dat weinig anders dan een vertraging van het effect van een hogere olieprijs.
Ik denk dat, tenzij kernfusie ineens gaat werken of zich een ander energiewonder voltrekt, vliegen iets wordt wat minder en minder mensen zich kunnen veroorloven. Het was al een marginale, cyclische business. Nu de groeiperspectieven weg zijn, is het levensgevaarlijk om in te beleggen.
Wat je nu ziet in de mid-tier olie- en gassector, bijvoorbeeld bij Apache (APA), Ultra Petroleum (UPL) en Chesapeake (CHK), zijn parabolische koersstijgingen. Oftewel, stijgingen die zich alleen maar lijken te versnellen. Het is de combinatie van zowel energieprijzen die door het dak gaan als nieuwe olie- en gasvondsten, aldus beurscommentator Jim Cramer.
Cramer heeft wel een leuk idee om hier op in te spelen, en dat is het kopen van in the money call opties met een strike zo’n 10% onder de koers. Die hebben wel wat tijdspremie, maar ook niet heel veel. Blijft het aandeel doorstijgen, dan verkoop je om de zoveel tijd wat aandelen short. Die zijn gedekt door de call.
Goed, het idee van een parabolische prijsstijging is dat deze vrijwel nooit licht corrigeren. Op een dag knalt de koers gewoon keihard onderuit. Wat er dan gebeurt, is dat de long call niet al teveel premie verliest, omdat de volatiliteit oploopt en de optie meer at the money wordt. Oftewel, de intrinsieke waarde daalt hard, maar hier komt tijdswaarde voor in de plaats. Aan de andere kant pak je met de short aandelen wel de volle beweging mee. Aardige strategie.
De AEX trekt zich weinig aan van de Fed en ander slecht nieuws en is ongekend sterk. Twee dagen terug beargumenteerde ik dat de kans groot was dat een tussentijdse top is gezet. Stel nu dat de olie een tik naar beneden krijgt en er wat opluchting in de markt komt. De Amerikaanse indices herstellen, maar niet genoeg om de oude toppen te halen. Gaat de AEX amper mee omhoog, dan ondersteunt dat het bear case scenario die ik nu het meest waarschijnlijk acht.
Thijs Klein Tank
--------------------------------------------------------------------------------
Thijs Klein Tank is columnist bij Inveztor. Disclaimer Klein Tank: geen posities in genoemde aandelen op het moment van publiceren.
De bijdragen van Inveztor zijn op persoonlijke titel geschreven door de columnisten van Inveztor en zijn geen beleggingsadviezen van Alex Beleggersbank.