silas () @9/7/2007 3:27:41 PM Blokkeer
dat vind jij zelfs van kpnqwest
KPNQwest terug in de schijnwerpers
Dankzij ongeduldige crediteuren en boze Amerikaanse aandeelhouders gaat de zaak rond het bankroet van KPNQwest niet als een nachtkaars uit. Recent kwam de gewezen top van KPNQwest al voor, in een gesloten zitting voor de rechtbank van Haarlem.
Op 19 november 1998 maakten Qwest en KPN op een glorieuze wijze hun joint venture bekend, die op 13 april 1999 een feit was. Reeds op 30 augustus 1999 volgde het voornemen voor een beursgang, die op 9 november plaatsvond tegen een koers van 20 euro: 44.000 aandelen voor totaal 880 miljoen euro, plus 6,6 miljoen stukken extra voor de meervraag. Bij elkaar een waardering van een kleine 9 miljard euro, bijna 80 keer de genoteerde en voor een onbekend deel gefingeerde jaaromzet van bijna 120 miljoen euro, en 50 miljoen euro verlies. Op 8 februari 2000 was de hoogste koers 89,40 euro, goed voor een beurswaarde van 40,3 miljard euro.
De koers kwam boven de 80 euro en op zijn hoogtepunt was KPNQwest een slordige 40 miljard euro waard. Dit financiële succes is mede te danken aan het oppompen van KPNQwest met 'O2', al dan niet eerst gebakken.
Reclamebureau Ogilvy is nog altijd trots op zijn successtory in public relations met KPNQwest. Dit behoort tot de grappige, maar niet minder karakteristieke details van het KPNQwest-avontuur. De beoogde beeldvorming behelsde onder meer:
zoveel mogelijk media-aandacht trekken, ondanks de wettelijk vereiste stille periode voor de beursgang,
KPNQwest positioneren als een leidende speler in Europa's 'internetexplosie',
een vertrouwd en betrouwbaar beeld van het aandeel creëren, met het bouwen van media 'momentum' rond de bestuursvoorzitter (ceo),
behalve op omroepen en internationale pers goed richten op vakpublicaties op internet,
interviews regelen met de top in financiële media en met analisten.
Het trotse resultaat volgens Ogilvy van deze beeldvorming:
een koerssprong van 31 procent op de eerste dag van de beurshandel in het aandeel KPNQwest,
een strategische positie van KPNQwest in investeerders- en mediakringen als een leidend merk in de internetmarkt,
KPNQwest als versterkt financieel merk apart van de moederbedrijven.
Lock-up
Bij de beursgang van WorldOnline een half jaar later zouden journalisten de lock-up periode scherp in het oog houden, maar KPNQwest werd geen strobreed in de weg gelegd. Er zou een periode gelden van een half jaar, dat wil zeggen een verkoopverbod voor betrokkenen die aandelen hadden verkregen. Maar na twee maanden al, op 29 december 1999, besloten de meerderheidsaandeelhouders, KPN en Qwest, om een deel van het verkoopverbod te laten varen. Elke werknemer of relatie met aandelen uit de interne verdeling zou 5.000 aandelen mogen verkopen. Het ging in totaal om 1,7 miljoen aandelen. Dat was slechts 3 procent van het uitstaande kapitaal op de beurs, maar dat was nog geen reden om dit signaal te negeren.
Hoe het er ondertussen operationeel aan toe ging, hebben we in een eerdere aflevering trachten te beschrijven: KPNQwest struikelde al over de draden.
Op de site van advocatenkantoor Houthoff staat inmiddels een groot aantal publicaties, waaronder een schuldenlijst (pdf). Daarop treffen we, behalve de NV, nog twaalf BV's aan. De NV telt voor 1,85 miljard euro schuld aan 'concurrente crediteuren', waarvan KPNQwest Corporate Development met ruim 700 miljoen euro de grootste 'bleeder' was. Het eindverslag van de curatoren zal kunnen aantonen of er een rationele bestaansreden was voor zoveel werkmaatschappijen - er waren er elders in Europa nog vele - en of hun onderlinge verhoudingen helder waren.
De crediteurenlijst treffen we voor het grootste bedrag Alcatel aan, voor 130 miljoen euro. Alcatel Nederland houdt het bedrag liever voor zich en spreekt desgevraagd van 'enkele tientallen miljoenen euro's'. Het bedrag is overigens met pen gecorrigeerd in de stukken.
De grootste schuld ligt intern, bij KPNQwest Finance, waar 'Development' 575 miljoen euro aan moet betalen. Opvallende crediteuren zijn verder Cisco (6,2 miljoen), AT&T (2,2 miljoen), Cap Gemini (732.000), Nokia Nederland (545.000 euro), Siemens (1,1 miljoen euro), Swisscom (2,5 miljoen euro) en Tele2 (253.000 euro). Kortom, veel vrienden maakte de als betrouwbaar bekende staande crediteur KPN in telecomland niet met zijn hippe, hypende deelneming.
Rechtszaak
In november 2003 werd bekend dat de curatoren in de loop van 2004 pas met hun eindverslag van het KPNQwest-bankroet zouden komen. Dat vonden de crediteuren te lang duren. Ze wilden eerder informatie en hebben daarvoor een gerechtelijk verzoek ingediend om informatie te verkrijgen van de curatoren.
Dat verzoekschrift is op 26 januari jl. achter gesloten deuren van de rechtbank van Haarlem behandeld. Niet alleen de curatoren moesten daar opdraven maar ook bestuurders en management. Onder meer Jo Nacchio, gewezen baas van Qwest, financieel bestuurder Robert Woodruff en bestuursvoorzitter Jack McMasters moesten een advocaat inschakelen. Ook de laatste KPN-commissaris Marten Pieters, door KPN spoedig na het bankroet van KPNQwest uitgerangeerd, diende zich te (laten) melden bij de rechtbank te Haarlem.
De curatoren van het bankroet van KPNQwest, van Houthoff Buruma in Amsterdam, en Jan van Apeldoorn van Van Apeldoorn Van den End vonden tegenover zich Gerhard Gispen van Simmons & Simmons Trenité in Rotterdam namens het Comité van Crediteuren. Meijer en Van Apeldoorn sloegen de aanval af getuige het intrekken van het verzoek door de crediteuren.
Van Apeldoorn houdt het zuinig op: "Er was kennelijk geen reden meer om ons te dwingen tot vroegtijdige informatievoorziening."
Gispen bevestigt dat de eis is ingetrokken, maar mag geen reden noemen. Het Comité bestaat uit de be