28 december 2009 om 07u00
Franz Wenzel (AXA IM): “Te radicale aanpak kan desastreuzen gevolgen hebben”
Het monetair beleid begint wereldwijd weliswaar tekenen van verkrapping te vertonen, maar het is nog steeds moeilijk te voorspellen hoe de enorme liquiditeit die in de economie is geïnjecteerd, daaraan wordt onttrokken voordat er zich nieuwe destabiliserende zeepbellen ontwikkelen of een inflatiespiraal ontstaat.
Franz Wenzel (AXA Investment Managers): “De voor deze omslag benodigde instrumenten zijn aanwezig, maar er bestaat twijfel of alles zal gaan zoals het zou moeten gaan. Zo kunnen wij voor wat de overheidsfinanciën betreft alleen maar vaststellen dat deze enorm zijn verslechterd. Het is zonneklaar dat het de nodige tijd zal vergen voordat de overheidsfinanciën weer enigszins op orde zijn, maar de markt rekent voor 2010 wel op een plan van aanpak. David Cameron, leider van de conservatieven in het VK en favoriet voor de volgende verkiezingen, heeft gezegd dat hij snel zal handelen als hij verkozen wordt: “Hoe langer wij wachten met een geloofwaardig plan, des te hoger de rekening die onze kinderen zullen moeten betalen … Hoe langer wij wachten, des te groter de kans dat wij weer terugglijden in een recessie”. Deze beloften zullen echter wel te maken krijgen met de harde realiteit. Een te radicale aanpak zou wel eens desastreuze gevolgen kunnen hebben. In elk geval moeten sommige landen een grotere inspanning leveren dan andere. En de markten zouden hardleerse landen kunnen afstraffen.”
Deze problematiek moet bovendien in een mondiaal perspectief worden geplaatst. De samenwerking die wij tijdens de crisis zagen, was bijna voorbeeldig. Franz Wenzel: “Naarmate de crisis wegebt, zullen sommige landen mogelijk kiezen voor een richting die niet noodzakelijkerwijs het gemeenschappelijk belang dient. Het leiderschap van president Obama zal zeker op de proef worden gesteld. Dit geldt dan met name zijn vermogen om het Amerikaanse volk nieuw vertrouwen te geven in combinatie met het tot nu toe gevolgde model van mondiale samenwerking. De uitvoering van hervormingen die de financiële regulering wat helderder en efficiënter maken, en zeker ook de nieuwe ambities met betrekking tot het milieu zullen dominerende thema’s zijn. In het kader van de bilaterale verhoudingen met China speelt daarnaast ook nog de overgang naar een minder instabiele wereldeconomie. Dominique Strauss-Kahn, topman van het IMF, merkte onlangs op: “Uiteindelijk zullen een grotere binnenlandse vraag in China en hogere besparingen in de VS bijdragen tot een evenwichtiger wereldvraag en zorgen voor een gezondere wereldeconomie voor ons allen”. Dit is een simpel programma, maar het lijkt nog ver weg. Tegelijkertijd hopen wij dat het nieuwe institutionele raamwerk van het Verdrag van Lissabon nieuwe krachten vrijmaakt. Het aanpakken van de ravage die door de crisis is aangericht in de overheidsfinanciën, zal de komende tijd één van de grootste uitdagingen voor de regio zal zijn.”