Tony B schreef op 23 december 2022 11:31:
Inmiddels liggen er een aantal uitspraken van enkelvoudige belastingrechters dat niet gerealiseerde verliezen niet afgetrokken mogen worden van het rendement. Motivatie: het is niet komen vast te staan dat deze verliezen ooit ook daadwerkelijk gerealiseerd gaan worden. (1x). Er zijn ook 2 uitspraken dat de niet gerealiseerde koerswinst o.a. op een goudstaaf ineens wel bij het rendement behoorde en belast mocht worden. Hoewel ook daar evenmin van was komen vast te staan dat dat dit rendement ooit (op afzienbare termijn) met zekerheid gerealiseerd zou worden (2x )
Wel werd in twee van de drie gevallen geconstateerd dat het compensatie aanbod van de belastingdienst onvoldoende was omdat het werkelijke rendement (o.a. in de categorie aandelen en overige) beneden het forfaitair vastgestelde bedrag voor die categorieën lag. De aanslag werd vervolgens door de belastingrechter hersteld en verlaagd tot beneden het herstel bedrag genoemd in het compensatie aanbod én de originele aanslag waar tegen men in verzet was gekomen.
Wat is nu "rendement" en waarom zou realisatie ineens wel een voorwaarde zijn om mee te tellen in het rendement bij koersverlies maar niet bij koerswinst?? Die logica is in deze uitspraken totaal zoek.
Zo ga je bij koerswinst op een effect van 100€ naar 200€ in jaar 1, gevolgd door een tussentijdse eindejaarsdip in jaar 2 weer terug naar 100, maar daarna volgt weer een herstel naar 200 in jaar 3. Op basis van de huisge jurisprudentie zou dat beteken dat je de netto waardestijging 2x gaat twee keer belasten. Nl alsof het een totale waardestijging was van 200€ ipv de facto slechts 100 euro. En dan is nog steeds de max. waardestijging 100 euro en is deze is ook in jaar 3 nog steeds puur fictief en onzeker omdat deze ook dan nog niet is gerealiseerd.
Idem vindt plaats mbt obligaties. De rente blijft constant gedurende looptijd. Tevens keert de koers aan het einde van de looptijd altijd terug naar 100%.
Je betaalt dan bij een rentedaling wel voor een tussentijds koerswinst. Echter zonder tussentijdse verkoop zul je die koerswinst nimmer realiseren. Ondertussen betaal je én belasting betaalt over de rente (terecht) én over tussentijdse maar nimmer gerealiseerde koersstijgingen. Deze discussies liepen overigens ook al bij de invoering van box3 en was destijds een reden (ook gezien soortgelijke bezwaren van de Raad van State) om van een heffing op ongerealiseerde aanwasheffingen af te zien.
Nu mogen enkelvoudige belastingrechter rechters het ineens a titre personel oplossen met conflicterende uitspraken oplossen? Wat een puinhoop. Ook hier zal de HR wel weer het laatste woord krijgen omdat de Staat niet in ttaat is om met weloverwogen, goed doordachte en helder gedefinieerde wetgeving te komen.Ook de meerderheid van de Tweede Kamer gaat stelselmatig als een blind paard akkoord (muv mensen als Omtzigt)
Overigens mag uit voorgaande uitspraken van de belastingrechter blijken dat een herstelaanbod waarbij alleen de aanslag voor het spaardeel is verlaagd maar nog steeds gebaseerd blijft op een te hoge forfaitaire aanslag , niet alleen met succes aangevochten kan worden door spaarders met evenzeer door beleggers.
De zelf benoemde deskundigen in dit draadje, welke zich zo voorstaan op hun juridische kennis en/of eigen ideologie en anders beweerden (Kerstarrest zou alleen slaan op forfaitaire verdeling vermogen , en alleen op het rentedeel) staan gezien deze jurisprudentie nadien behoorlijk in hun hemd met hun stelligheden vind ik.