Analyse: House of Postcards
2 uur geleden Yteke de Jong en Edwin van der Schoot
Eén van de adviseurs van Bpost, die de Belgen bijstaat bij hun bod op ’ons’ PostNL, is fan van de tv-serie House of Cards.
Vandaag de dag, waant hij zich in de Benelux-versie ervan. Voor wie de serie niet kent: rode draad is een serie intriges rond het Witte Huis die de kijker doen geloven dat daadwerkelijk niets op basis van argumenten wordt besloten in Washington en alles door verborgen agenda’s.
Done deal
Sinds Bpost-topman Koen Van Gerven met PostNL’s Herna Verhagen in gesprek kwam, heeft hij nooit rekening gehouden met een dergelijk scenario. Zelfs in mei van dit jaar, toen gesprekken geparkeerd werden, dacht Van Gerven: Ik doe mijn huiswerk, kom later terug met een inhoudelijk goed plan en dan is het een done deal.
Pas in november vielen de schellen hem van de ogen: "Er is mij nu veel duidelijk geworden, ook over toen”, toonde hij zich in gesprek met deze krant bewust van zijn naïviteit, daags nadat VVD-minister Henk Kamp (EZ) een onverwacht en zeer vocaal politiek protest had georkestreerd.
De Nederlandse staat verkocht in 2006 de laatste 11% van haar aandelen in TNT Post voor €1,5 miljard. Sindsdien is wat nu PostNL heet in handen van private aandeelhouders. In geen enkel prospectus hebben zij kunnen lezen dat Den Haag weliswaar zijn aandelen verkocht, maar toch het recht op bemoeienis had gehouden. Dat is ook nooit onze gewoonte geweest. Waar ons land zich juist beklaagde over de Fransen en Italianen (kent u de affaire Antonveneta nog?) met hun protectionistische streken, redeneerden wij met onze open economie: ’Onderneming verkocht? Dan starten we toch een nieuwe!’
Zelfstandige strategie
De minister heeft officieel niets meer te vertellen over PostNL. Toch doet hij zijn uiterste best om de fusie te voorkomen. Waarom? ’Omdat hij het Nederlandse belang vertegenwoordigt. En hij gelooft in een zelfstandig PostNL,’ heet het in Den Haag. PostNL heeft overigens in geen tijden een capital markets dag gehouden om aandeelhouders uit te leggen wat die zelfstandige strategie dan wel niet is.
PostNL zelf twijfelt of het nog wel wil dansen met de Belgen. Het heeft de politieke geest bewust uit de fles gelaten via de VVD-connecties van Herna Verhagen en via de rode commissarissen Wallage en Jongerius, maar die geest keert niet zomaar terug. Zelden is er echter een overnamebod geweest met meer concessies. Als dit bod geen serieuze kans krijgt, dan mag kennelijk niemand PostNL hebben, ook niet voor de hoofdprijs.
Aandeelhouders
Zo’n opstelling is voor een beursgenoteerde onderneming niet zonder risico’s: De al eerder genoemde aandeelhouders worden met de dag kwader en zinnen op stappen. En die kunnen PostNL én Nederland nog wel eens flink beschadigen.