3)
Had het Udense koppel toen kunnen bevroeden dat het in 2022 nog altijd in Dubai zou wonen? Zeker niet. De ‘vlucht’ naar Dubai (zelf spreekt het echtpaar liever van ‘verbanning’ uit Nederland) zou tijdelijk zijn. ,,Ik heb nooit paniek gevoeld, ook omdat ik dacht maar een jaar in Dubai te hoeven blijven”, zegt Astrid van Sluisveld tijdens ons bezoek in 2018. ,,Ik zag Dubai alleen als tijdelijke gezinshereniging. Ik zou de vrijheid hebben om naar Nederland te kunnen gaan wanneer ik wilde.”
Astrid doet zegje, voor het eerst
Het is nu voor het eerst dat Astrid van Sluisveld überhaupt in de media haar zegje doet. Tijdens ons bezoek is ze veelal aan de zijde van Roger. Met afwisselend schroom en angst op een wat verbeten gezicht doet ze haar verhaal in een saaie hotelkamer in Dubai; voor alles timide. Ze is op haar hoede voor verkeerde beeldvorming in de media, waar ze flink onder lijdt.
Ze noemt het ‘onzinnig’ dat ook haarzelf inmiddels na haar persoonlijk faillissement een gijzeling boven het hoofd hangt, als ze naar Nederland zou komen. Ze heeft helemaal geen informatie om de curatoren te kunnen helpen. Het is Roger die zakelijk aan de touwtjes trekt, zegt ze. ,Ik vind met 100 procent overtuiging dat ik niks verkeerd gedaan heb. Ik heb altijd gedaan wat ik moest doen op advies van veel hele wijze mensen.”
In haar woorden klinkt verbittering door, net als bij haar man. Ze geeft het grif toe: haar vertrouwen in mensen is ze kwijtgeraakt. ,,Ik heb een muur om me heen gebouwd en je moet veel moeite doen om er doorheen te komen, wil je vriendjes met mij worden. Ik heb eigenlijk weinig behoefte meer aan vrienden, alleen ben ik heel sterk.”
Ik heb altijd gedaan wat ik moest doen op advies van veel hele wijze mensen
Astrid Sluisveld
Pas later, als de vraaggesprekken achter de rug zijn, volgt de ontspanning in de zonovergoten tuin in het Dubaise omheinde villapark. Hier is Astrid de Brabantse moeder die ze het liefst is, van vijf kinderen. ,,We hebben altijd een heel groot gezin willen hebben en bewust gekozen dat Roger het geld zou binnenbrengen en dat ik de moeder zou blijven.”
‘Ik heb teveel meegemaakt’
Astrid van Sluisveld doet een pijnlijke bekentenis. ,,Ik ben al heel lang niet meer gelukkig. Ik haal adem en ik doe mijn ding en ik geniet van een aantal dingen, maar ik kan niet zeggen dat ik gelukkig ben. Ik heb te veel stress en te veel meegemaakt.”
De moeilijkste momenten vindt ze de hete zomerperioden wanneer de kinderen uitvliegen naar aangenamer oorden; ,,Daar hik ik vanaf april tegenaan, een soort van depressie met een hele grote zwarte wolk.”
Zelf kan Roger Lips in 2018 niet naar de uitvaart van zijn moeder, gezien het risico op arrestatie. Lips’ vader laat hem niet vallen, maar weet zich in een spagaat gemanoeuvreerd door zijn dochter, de zus van Roger. Zij wil geen contact meer met haar broer. Ze verbiedt ook vader om ons te woord te staan.
Wapengekletter duurt voort
Inmiddels verstreken er acht jaar en talrijke rechtszaken sinds het bankroet van Roger Lips. Hij en de curatoren zijn het oneens over alles, zelfs over het aantal rechtszaken dat gevoerd werd. Curator Schreurs komt tot ruim 400 zaken, Lips tot ongeveer 130. Lips zegt dat maar een ‘handvol’ door hem is begonnen, Schreurs zegt dat ‘95 procent’ van de procedures door Lips is ingezet.
Waar gaan al die zaken precies over? Om dat te kunnen begrijpen is een korte uitleg over het Lips-imperium nodig.
Lips had in totaal zo’n 160 besloten vennootschappen (b.v.’s) en privé stichtingen. Iedere groep panden die hij bouwde of exploiteerde werd normaliter in een aparte b.v. ondergebracht. Als het mis zou gaan met een project, kon Lips met zijn andere bedrijven eenvoudig verder.
In 2010 onderging het imperium een forse herstructurering. Er werden onder meer stichtingen opgericht voor Lips’ vrouw en kinderen. Daarnaast kregen talloze bedrijven en stichtingen vorderingen op elkaar.
Voorsorteren op bankroet
Een bron die destijds dicht bij het vuur zat, maar anoniem wil blijven zegt: ,,Dat optuigen van zo’n structuur kan om allerlei redenen legitiem zijn, maar Lips hanteerde die vooral om eigen winst te optimaliseren en om andere partijen te verneuken.” Volgens deze bron sorteerde Lips alvast voor op het bankroet van zijn eigen b.v.’s. Hij probeerde geld uit zijn bedrijven naar de stichtingen van zijn kinderen te krijgen. Bij faillissementen zouden vooral de banken het schip in gaan.
Lips zegt dat hij zijn bedrijven in 2010 van de banken moesten herstructureren. Maar de curatoren verdenken hem van ‘paulianeus’ handelen. Dat is zorgen voor voordeeltjes, terwijl je wéét dat er een faillissement aankomt. Zo regelt Lips in december 2012, vijf maanden voor zijn bankroet, zaken in het voordeel van de stichtingen van zijn kinderen, illegaal volgens de curatoren. Zo worden de kinderen in september 2012 eigenaar van een huis in het Zwitserse Crans-Montana, op 5000 m2 grond.
Lips hanteerde structuur vooral om eigen winst te optimaliseren en andere partijen te verneuken
Anonieme bron
De curatoren proberen allerlei transacties die Lips vóór zijn ondergang gedaan heeft, ongedaan te maken. De gevallen vastgoedmagnaat op zijn beurt vecht deze handelingen van de curatoren via de rechter aan. Ook strijdt hij tegen het ‘omver trekken’ van talloze b.v.’s.
Zodra een bedrijf failliet gaat worden curatoren de baas. Doordat de bedrijven van Lips vorderingen op elkaar hebben, vallen ze om als dominostenen. Dat gaat als volgt: Bedrijf 1 gaat failliet, curatoren worden de baas en eisen de lening op van bedrijf 1 aan bedrijf 2. Daardoor gaat ook bedrijf 2 failliet en worden de curatoren ook dáár de baas. Enzoverder. Curator Ruud Dekker belooft in maart 2015 in het Brabants Dagblad Lips’ concern keihard te ‘ontmantelen’ door na de eerste 25 bv’s tegelijk alle andere bedrijven failliet te laten verklaren. Het redden van bedrijven lijkt voor hem dan al geen optie meer, terwijl dat voor curatoren het streven moet zijn.
Lips is furieus. Volgens hem worden gezonde bedrijven hem ontnomen omdat hij met andere bedrijven schulden heeft.