Dat lijkt maar zo.
Want we weten steeds minder van steeds meer.
En het gevaarlijkste moment is het moment, dat we het dénken te weten.
Waarop wij, vaak met de beste bedoelingen, maar ook heel vaak met minder goede bedoelingen, de grootste narigheid over onszelf heenroepen.
De atoombom is natuurlijk een klassiek voorbeeld, maar de wijze en de intensiteit waarop wij met kunstmest en bestrijdingsmiddelen tekeer zijn gegaan, is een veel sluipender wijze van zelfvernietiging met de beste bedoelingen, want intussen bevatten groenten over het algemeen alweer 30% minder voedingsstoffen dan 30 jaar geleden, toen de groenten over het algemeen 60% minder voedingsstoffen bevatten dan 30 jaar daarvóór...
Reken maar uit, hoeveel je nu moet eten, om dezelfde hoeveelheid voedingsstoffen binnen te krijgen, als 60 jaar geleden...
En dan hebben we het nog maar niet over minder vlees, en de gevolgen dáárvan: minder ijzer, vitamine B12, maar óók het even belangrijke, maar veel minder bekende carnitine, taurine...
Kortom, als we dénken het te weten, zoals met CO2, dan gaat het pas goed mis...
Want hoogmoed komt nog altijd voor de val...