Behandel antivaxer als een lastige kleuter of puber
Column
Saskia Noort schrijft wekelijks over nieuws dat haar raakt. De schrijfster vindt dat antivaxers op dezelfde manier benaderd moeten worden als kleine kinderen.
Saskia Noort < 20-11-21, 09:00
‘Ik ben een mens, en heb iets heel doms gedaan’, zei Gert-Jan Segers, fractievoorzitter van de ChristenUnie en woordvoerder Buitenlandse Zaken, nadat hij de geheime formatiepapieren in de trein had laten liggen. Het zou het adagium van ons kabinet kunnen zijn – ware ze in staat hun fouten toe te geven en hun menselijkheid te tonen. Het zou er misschien zelfs toe kunnen leiden dat het vertrouwen in hen toe nam, in plaats van af. Want nu worden er non-stop hele domme dingen gedaan, waarvan de mensen, ofwel wij, de schuld krijgen.
Ollongren die per ongeluk een kladje met ‘Omtzigt functie elders’ laat fotograferen, Rutte die glashard liegt en daar weer over liegt, Grapperhaus die anderen de maat neemt en vervolgens zijn schoonmoeder hugt, De Jonge die zich glorieus laat fotograferen terwijl het land in de grootste crisis sinds de Tweede Wereldoorlog verkeert. De Dansen met Janssen-blunder. De toeslagenaffaire. De zoveelste golf coronabesmettingen. Het zijn mensen, ze doen domme dingen.
Is dat een goed excuus? Nee. Het zijn mensen, maar ook onze bestuurders. En dat volk verliest iedere dag dat de formatie langer duurt en de coronacijfers harder stijgen, het vertrouwen in onze beleidsmakers. Ondertussen wint de anticoronabeweging zieltjes, want een deel van het volk meent dat je niet laten vaccineren, toch met mensen huggen, geen mondkapje in de supermarkt dragen, met valse QR-codes een café ingaan, stiekeme feestjes geven of corona-doorgeefpartijtjes, handen schudden met collega’s en in de file naar kantoor gaan staan, de manier is om duidelijk te maken dat ze het niet eens zijn met dit beleid. Ook ik betrap mezelf weleens op deze neiging. Fuck it, ik doe niet meer mee.
Een beetje zoals kleuters en pubers weigeren mee te werken met papa en mama, en zodoende hun zin proberen door te drijven. Die hebben ook niet door dat door rood licht rijden of oversteken zonder eerst rechts en links te kijken je leven kan kosten, net zo goed als corona dat kan. Of het leven van anderen, maar daar hebben we dan weer wat minder mee.
Het is aan papa en mama om ook de lastigste kleuters zover te krijgen dat ze hun broccoli opeten. Wie ouder is, weet: dwang, chantage, geweld, afpersing, het mag dan werken op de korte termijn, op de lange termijn verneuk je je kinderen ermee en houden ze hun hele leven een teringhekel aan broccoli. Liever bekrachtig je ze positief, beloon je elk hapje dat wordt genomen, en beloof je een kwartiertje langer op de iPad bij een leeg bordje.
Negeer gejengel, woedend gestamp, lelijk gescheld en hysterisch gekrijs. Kinderen hebben een ouder nodig die de dingen beter weet, niet aan soebatten doet en daadkrachtig optreedt waar nodig. Dreigen met maatregelen die nooit uitgevoerd worden heeft geen enkele zin, de kinderen onnodige angsten aanjagen ook niet. Alleen bij kwesties van leven of dood moet je keihard, zonder twijfel en hopelijk eenmalig, ingrijpen. Want de coronadoden, de longcovidlijders, de op operaties wachtenden, de kwetsbaren, hebben er niets aan als straks iemand aan de rand van het bed of het graf zegt: ‘Ik ben een mens, ik heb iets heel doms gedaan.’ Probeer eens echt een harde klap te geven, maar dan in positieve zin: beloon diegenen die hun best doen deel uit te maken van de oplossing, voordat ook zij het opgeven.