Ha Zwitserleven, dank voor een verder inkijkje in je leven in CH. Voor wat betreft het geen BTW terugvragen: er is in aanvulling op het praktische argument (tijd vs opbrengst), misschien iets in Kinder's visie wat je ook kan gebruiken om met een goed gevoel de BTW teruggave te laten zitten. In Kinder's Visie is het uitgeven van geld namelijk een manier om je dankbaarheid ergens voor te tonen. De uitgegeven BTW kan je dan zien als een manier om "dankbaar te zijn" richting Duitsland, dat ze je de mogelijkheid bieden om goedkoper (inclusief BTW) net over grens boodschappen te doen. Mogelijk helpt zo'n gedachte om met nóg meer levensgeluk die ritjes te maken en met een glimlach die BTW rij als blijk van waardering over te slaan.
Voor wat betreft het niet verlengen van je contract vanwege gewetensbezwaren: dat vind ik een interessante test voor mijn eigen morele kompas. Hoe zou ik er op dit moment instaan? Ik heb het boek nog niet uitgelezen en misschien wordt het later nog behandeld, maar ik geloof dat ik zelf onderscheid zou maken tussen integriteit en gevoel, en de mogelijke valkuilen.
In het algemene geval geval zou het namelijk kunnen dat ergens (vanuit de opvoeding?) is meegekregen dat "Ledigheid des duivels oorkussen" is, en dat het met luie mensen niet goed afloopt, dat betaald worden om niets te doen verkeerd is, of dat er onbewust wordt gedacht dat "je" eigenlijk minder waard ben (dan waarvoor ze bereid zijn te betalen), dat het daardoor aanvoelt als bedriegen/oplichten etc. In dit soort gevallen zou je misschien kunnen spreken van een potentiële valkuil, die mogelijk verhindert om wérkelijk in alle vrijheid alle kanten af te wegen en beslissingen te nemen. Misschien is er een goede reden dat ze iemand tegen elke prijs willen behouden. Misschien voelt het af en toe alsof je "niets" aan het doen bent, maar is er juist ook toegevoegde waarde door aanwezig te zijn als klankbord/kennisbank, of is men bereid om meer te betalen (voor dalmomenten) om te voorkomen dat ze je op piekmomenten moeten missen etc. In het laatste geval is er (voor mij op dit moment) geen sprake van een gevoel van niet integer handelen.
Het zou natuurlijk ook kunnen zijn, dat het werken bij zo'n werkgever sowieso niet goed meer aanvoelt, waardoor het werk meer lijkt op dwangarbeid in een gevangenis, of een "moetje" vanwege het geld, of staat het soort werk, de collega's en het bedrijf je steeds meer tegen etc. In dat geval zou er bij mij sprake zijn van het identificeren van een kooi, waarin ik mezelf blijkbaar opgesloten heb gevoeld, en waaruit ik eindelijk kan ontsnappen. Dat hoeft niet persé iets te maken hebben met niet integer gedrag, maar meer met de vrijheid van denken en handelen (misschien komt dat later in het boek meer naar voren: in het begin is Kinder nogal op de "goed/fout"-toer bezig).
Wat ik er maar mee wil zeggen: met de onvolledige kennis van nu, zou ik denk ik voor mezelf een "enerzijds/anderzijds" afweging proberen te maken, waarbij ik zou proberen ingebakken (te eenzijdige) overtuigingen te identificeren om te voorkomen dat ze een onbewuste blokkade vormen bij het nemen van belangrijke beslissingen.
Wat ik me daarom afvroeg: heb je uitgelegd wat jouw beweegredenen waren en gevraagd waarom ze je dan toch willen behouden? En wat voelde je daarbij? Opluchting? Schuldgevoel? Afschuw? Of juist een positief gevoel over je werk/collega's/bedrijf dat je achterliet?