gpjf schreef op 27 maart 2018 07:45:
Het moet wel heel beroerd gaan maar om zó met je personeel om te gaan,verschrikkelijk wat een bedrijf en daar heb ik ook nog aandelen van.
ertus Nossent krijgt na vijftig jaar bij ’de post’ karig afscheid
HOEK VAN HOLLAND - Bijna vijftig jaar werkte hij bij PostNL. Maar vlak voordat hij een halve eeuw in dienst zou zijn, moest Bertus Nossent tegen zijn zin met pensioen. Zonder handdruk of bosje bloemen of een feestelijke laatste dag. Hij kreeg een velletje postzegels mee.
Vlak voordat hij een halve eeuw in dienst zou zijn, moest Bertus Nossent tegen zijn zin met pensioen.? ROEL DIJKSTRA
„Het waren andere tijden”, blikt de geboren Rotterdammer terug op zijn eerste jaren bij ’de post’, eind jaren zestig. „Ik begon gewoon op straat natuurlijk, maar klom al snel op.”
Via het loketbedrijf, een carrière als assistent-bedrijfsleider bij het postkantoor en het afhandelen van buitenlandse pakketjes, kwam Nossent in 1999 in Amsterdam te werken. Nossent was gek op zijn baan, dus pendelde hij bijna twintig jaar heen en weer. „Daar was ik vier uur per dag aan kwijt. Maar altijd met plezier.”
Over een paar weken zou Nossent vijftig jaar in dienst zijn. „En daar zou een leuke vergoeding tegenover staan”, vertelt de gepensioneerde. Maar helaas, hij moest gedwongen stoppen. „Na vijftig jaar, min een paar weken. Terwijl in het contract staat dat langer doorwerken kan, als werkgever en werknemer dat met elkaar eens worden.”
De laatste dag verliep weinig feestelijk. „Er was ruimte voor een kwartiertje koffie en cake met collega’s, in de pauze.” Zijn vrouw had hij maar niet eens meegenomen. De cake wordt afgetrokken van het budget voor een etentje met collega’s. „Ook daar kan mijn vrouw niet bij zijn. Dat mag pas na vijftig dienstjaren.”
Als met de werkdag ook de bijna vijftig dienstjaren erop zitten, krijgt hij van een collega een ingelijst velletje postzegels, en daarmee is de kous af. „Mijn vrouw was blij, want de klaargezette vaas kon ongewassen de kast weer in”, lacht Nossent. „Er was geen handdruk, er waren geen woorden. Vijftig jaar trouwe dienst was zo voorbij.”
Budget
Volgens de eigen regels heeft PostNL niets fout gedaan, wil Nossent nog kwijt. „Het velletje zegels was keurig binnen het budget van veertig euro bij een afscheidscadeau. En ze zijn geen handdruk verplicht, natuurlijk. Maar het was wel menselijk geweest, om goed afscheid te nemen.
PostNL laat desgevraagd weten dat er inderdaad een budget is voor een afscheid, ’afhankelijk van het aantal dienstjaren’.