ONDERNEMENDelta Lloyd wacht op verlossing.Joost DobberCor de HordePieter CouwenberghVandaag, 19:37Update: vandaag, 22:40
Nog altijd komt er geen witte rook uit de schoorsteen bij verzekeraar Delta Lloyd. Het is al weer twee maanden geleden dat topman Hans van de Noordaa aankondigde dat hij circa €?1 mrd wil ophalen bij beleggers door extra aandelen te verkopen. Sindsdien is het oorverdovend stil gebleven. De afgelopen dagen verwachtte iedereen dat de uitnodiging voor de buitengewone aandeelhoudersvergadering zou binnenkomen. De vergadering waarin mogen stemmen over de aandelenuitgifte. In de uitnodiging zou het definitieve bedrag staan dat Delta Lloyd nodig denkt te hebben om zijn buffers te versterken en schokbestendig te worden.
Nu het stil blijft, schuift de vergaderdatum steeds verder naar achteren. Ga maar na: de invitatie moet 42 dagen vóór de vergadering worden verstuurd. Het duurt met andere woorden nog zeker tot half maart voordat het verlossende woord zal worden gesproken over de emissie.
Vanwaar toch dat getalm? De onzekerheid over de kapitaalversterking heeft ervoor gezorgd dat het bedrijf op de beurs al enige tijd de speelbal van speculanten is. Daardoor is Delta Lloyd sinds afgelopen zomer driekwart van haar waarde kwijtgeraakt — tot frustratie van de aandeelhouders. Het kan zijn dat de verzekeraar nog steeds aan het rekenen is: hoeveel geld heeft zij precies nodig? Dat rekenen duurt mede zo lang omdat Delta Lloyd onlangs is overgestapt van het eigen rekenmodel ter bepaling van zijn buffers naar het standaardmodel waarmee De Nederlandsche Bank (DNB), de toezichthouder, werkt. Daar moet de verzekeraar nog aan wennen. Bovendien vergt ook een berekening volgens het standaardmodel de goedkeuring van DNB. Na de confrontaties die zij vorig jaar had met de toezichthouder, wil Delta Lloyd nu geen enkel risico lopen.
Tegelijkertijd wil de verzekeraar zijn beleggers niet meer schofferen dan nodig is en ook niet om teveel geld vragen. Een substantieel aantal aandeelhouders verzet zich namelijk luidruchtig tegen de aangekondigde emissie. Sommigen van hen vinden de hele emissie onnodig, anderen menen dat het bedrag van €?1 mrd veel te hoog is. Zij vinden de bestaande buffers die Delta Lloyd aanhoudt eigenlijk wel voldoende. Het verzet is van dien aard dat zakenbankiers de emissie inmiddels omschrijven als een ‘verre van gelopen race’.
Prominent in het verzet is volgens ingewijden het Amerikaanse investeringsfonds Highfields, dat een belang van 9,9% zou hebben. Ook het Aziatische financieel conglomeraat Fubon van de steenrijke familie Tsai (een belang van 7%) is tegen: die partij kondigde eind vorig jaar al aan Delta Lloyd aan te klagen vanwege het geleden koersverlies. Van de grootaandeelhouders zitten de Amerikaanse hedgefondsen Fir Tree (3,5%) en David Einhorn (3%) op de wip en is van een aantal andere partijen, zoals Standard Life (3,4%), onduidelijk wat ze gaan doen. Highfields zou in zijn strijd gesteund worden door een opvallende particuliere aandeelhouder: Niek Hoek, tot voor kort de topman van Delta Lloyd. Hoek kent het bedrijf als geen ander en vond het aanhouden van hoge buffers altijd onnodig. Daarover voerde hij de afgelopen jaren een verbeten strijd met DNB. De emissie gaat ten koste van zijn spaarpot.
Diverse bronnen wijzen erop dat Highfields een aandelenuitgifte totaal overbodig vindt. Zij wijzen naar die andere verzekeraar, Aegon, die onlangs op basis van een eigen rekenmodel (vaak pakken die gunstiger uit dan het standaardmodel van DNB) uitkwam op een bufferratio van 160% — ofwel 1,6 maal het bedrag dat de verzekeraar nodig heeft om aan zijn verplichtingen richting de polishouders te voldoen. Hoog genoeg om met instemming van DNB voor Sinterklaas te spelen voor zijn aandeelhouders met een aandeleninkoopprogramma en een dividendverhoging. De bufferratio van Delta Lloyd komt volgens analisten uit op ongeveer 140%. Slaagt de verzekeraar erin een miljard op te halen op de beurs, dan stijgt die ratio naar liefst 180%. Dit terwijl de ondergrens op 100% ligt. Waarom moet die buffer zo torenhoog zijn, vragen criticasters zich af. De verklaring ligt volgens veel spelers in de financiële sector in de botsingen van de afgelopen jaren tussen de oude directie van Delta Llloyd en DNB. Zij hebben het gevoel dat de toezichthouder de Amsterdamse verzekeraar strenger behandelt dan bijvoorbeeld Aegon.
Met 20 tot 25% tegenstemmers zit Delta Lloyd in de gevarenzone: de opkomst op een aandeelhoudersvergadering blijft meestal beperkt tot 50 à 60%. De nieuwe topman, Hans van de Noordaa, zit nu klem tussen hamer en aambeeld: hij moet de partijen die hem van kapitaal voorzien apaiseren zonder de toezichthouder van zich te vervreemden. Van de emissie afzien, zou bovendien worden opgevat als zwalkend beleid van een nieuwe topman die zijn krediet op de markt nog moet verdienen.
Zijn er dan andere opties voor Van de Noordaa? De topman kan ook op zoek gaan naar nieuwe grootaandeelhouders, die een substantieel belang willen nemen. De vraag is alleen wie geïnteresseerd is. De verzekeringssector maakt moeilijke tijden door en er wordt al tijden door analisten, beleggers en de verzekeraars zelf geroepen dat consolidatie onvermijdelijk is. Een tweede oplossing voor Van de Noordaa is om te fuseren met een andere verzekeraar. Bijvoorbeeld met het Chinese Anbang, dat na de acquisitie van verzekeraar Vivat (voorheen Reaal) verder wil uitbreiden in Europa. Delta Lloyd kan ook extra financiële ruimte creëren door eigen belangen te verkopen, zoals dat van 30% in Van Lanschot. Maar wie zou dat willen hebben? Diegene zou dan ook een bod op de andere aandelen moeten doen.
Van de Noordaa zou ook een gebaar kunnen maken naar de zittende aandeelhouders en een emissie van kleinere omvang kunnen aankondigen. Dat zal hen het gevoel geven dat het bedrijf naar hen geluisterd heeft, en leiden tot een opleving van de beurskoers. Zekerheid over het dividendbeleid voor de komende jaren moet een meerderheid van de aandeelhouders over de streep kunnen trekken.
Van de Noordaa kan ook doorzetten, maar op een mislukte emissie zit niemand te wachten. Die zou de beurskoers verder onder druk zetten en Delta Lloyd de facto te koop zetten. Een zakenbankier omschrijft de saga over de emissie inmiddels als een buitengewoon boeiende strijd om de zeggenschap tussen de Angelsaksische aandeelhouders en de Nederlandse toezichthouder. ‘Dit is een testcase geworden voor de aantrekkelijkheid van het vestigingsklimaat in Nederland.'
Redac