Rekyus schreef op 26 september 2014 16:58:
Het is duidelijk dat GlaxoSmithKline weliswaar is afgehaakt, maar toch aan het uitzoeken is wat er nu precies aan de hand is met de vermoedelijke levertoxiciteit van GSK2586184 bij de behandeling van van lupuspatiënten. Overigens, ook de ‘statin drug-drug interaction’ studie ziet op de leverfunctie.
Volgens de wet van Hy (eigenlijk geen wet, meer een ruwe vuistregel) is het riskant vanwege mogelijke ernstige leverbeschadigingen om een nieuw geneesmiddel in een grote populatie toe te passen, wanneer eerder bij onderzoek onder een klein aantal patiënten is vastgesteld dat bepaalde, op de leverfunctie betrekking hebbende labwaarden worden overschreden. Zo’n (zeer scherp gesteld) criterium is de alanine aminotransferase spiegel: ALT > 3 x ULN (upper limit of normal).
In het onlangs door GSK gepubliceerde, 6 maanden durende, retrospectieve onderzoek is gekeken naar het DNA van 6 patiënten, en wel van die patiënten uit het lupusonderzoek JAK115919, waarbij eerder is vastgesteld dat aan het stopcriterium ALT > 3 x ULN was voldaan. Het vermoeden, dat een verhoogde ALT samenhangt met de aanwezigheid van bepaalde genproducten (HLA-allelen), die verantwoordelijk gehouden worden voor leverbeschadigingen, kon echter niet worden bevestigd. Wanneer dat wel geval geweest, dan zou er voor GSK voldoende grond zijn geweest om het molecuul definitief te verwijzen naar de prullenmand. Nu blijft na 6 maanden extra onderzoek de twijfel of het – klinisch (en commercieel!) gezien – wel een juiste beslissing is geweest.
In dat verband is nog eens goed de persmededeling van 8 augustus jl. (en van 28 februari jl.) van Galapagos na te lezen. Het valt me op dat Galapagos de bewoordingen van GSK telkens als citaat presenteert en geen enkele toelichting geeft. Om ieder juridisch conflict te vermijden kan dat raadzaam zijn. Natuurlijk zijn de aangevoerde redenen toereikend om de ontbindende voorwaarden van het researchcontract tussen beiden in te roepen. Maar bij mij wekt het de indruk, dat Galapagos de motivering weinig overtuigend en tamelijk opportunitisch vindt.
Het gebrek aan werkzaamheid van de JAK1-remmer van Galapagos bij lupus kan het simpel gevolg zijn van een te lage dosering. Maar het inroepen van de stopcriteria maakt een dosisverhoging feitelijk onmogelijk. Dat zou de incidentie van (mogelijke) leverbeschadigingen alleen maar verhogen….
Wat echter als het criterium eigenlijk te scherp is gesteld en bijvoorbeeld een factor 5 of 10 een realistischer maat is? Bovendien rept de vuistregel van Hy over het inroepen van meer dan één criterium, waardoor eliminatie van het onderzoeksmiddel veel minder snel gebeurt. Volgens de beschikbare informatie is hier slechts van één criterium sprake. Waarom? Big Pharma die dicteert en daarmee een makkelijke uitweg heeft? Cruciaal is echter het antwoord op de vraag: twijfelt GSK bij nader inzien aan de opportuniteit van haar beslissing?
Rekyus