Absolute vrijheid is alleen maar mogelijk in een dun bevolkte omgeving, waar de ene mens niet zo snel in conflict komt met de andere. Maar zelfs in het stenen tijdperk waren er al gevechten om de beste locaties en de voedselbronnen.
Het bijbelse paradijs kende alleen maar één man en één vrouw. Dat had prima kunnen werken, ware het niet dat er een derde op het plan verscheen: de slang. En meteen werd het hommeles.
Naarmate de menselijke nederzettingen groter worden neemt de behoefte aan een maatschappelijke ordening toe. Dat zie je ook bij dieren: bijen, mieren, een troep leeuwen - ze kennen bijna allemaal een structuur waarin er regels gesteld worden. Ik ben er dan ook van overtuigd dat mensen die dicht bij elkaar leven enig gezag boven zich moeten dulden om niet te vervallen in een toestand van voortdurende gevechten om bezit en leven. Er is dus in principe niets tegen een overheid die door de meerderheid van de samenleving geaccepteerd wordt. Inzoverre verschil ik dan ook van mening met prcs. Tenzij - de overheid haar doel voorbijschiet en misbruik maakt van haar bevoegdheden, of toelaat dat anderen dat doen.
Collectieve goederen zijn in dichtbevolkte samenlevingen nodig. Of dat nu de riolering was in middeleeuwse steden, het bouwen van dijken, het zorgen voor veilig drinkwater, een leger als bescherming en een rechterlijke macht om conflicten op te lossen - naarmate de samenleving complexer wordt moet er meer sturend opgetreden worden. En dwang is nodig voor degenen die zich niet aan de regels houden.
Het wordt echter een probleem als de overheid haar taak niet (meer) op de juiste wijze vervult. En wat mij betreft hebben wij in onze westeuropese samenlevingen dat punt inmiddels bereikt. Ik vind dat wij met de collectiviteit veel te ver doorgeschoten zijn.
De democratie heeft een groot nadeel: de politiek laat haar oren teveel hangen naar kiezers en belangengroepen. Doen politici niet wat hun kiezers willen dan raken ze hun baantjes kwijt. Omdat de maatschappij zoveel tegenovergestelde belangen kent kan er ook nooit een verstandige koers gevolgd worden. Je krijgt dan in het beste geval een permanent ad hoc beleid om knelpunten op te lossen, maar nooit een verstandige visie over wat een maatschappij in haar geheel nodig heeft.
Neem nu de "solidariteit". Er is in de afgelopen decennia zoveel misbruik gemaakt van dat begrip dat ik het haast niet meer kan horen. Solidair zijn met alles en iedereen: je kunt het zo gek niet bedenken. Zodra deze solidariteit dwingend opgelegd wordt ben ik er tegen, en helemaal als de kreet alleen maar dient om kiezers te trekken - degenen namelijk die liever een ander voor zich laten werken dan op een normale manier voor zichzelf te zorgen. Deze gedwongen solidariteit leidt tot gigantische fraudes: van directeuren van woningstichtingen die uit de (door wetten afgedwongen) potten met gemeenschapsgeld graaien tot aan de bulgaarse mafia die hier ongehinderd toeslagen op komt halen, van fraude in de zorg waar malafide bedrijven, particulieren en organisaties gouden neuzen aan verdienen tot aan de kinderopvang: een eldorado voor figuren die er onterecht munt uit slaan. En dat allemaal van dat deel van mijn inkomen dat ik gedwongen wordt af te staan. Daar is niets op tegen als dat wordt gebruikt voor voorzieningen waar iedereen belang bij heeft, zoals infrastructuur, veiligheid en rechtsbescherming.
Maar: ik financier de bijstandsmoeder die aan de drank is of te beroerd om achter de kassa te gaan zitten of schoonmaakwerk te doen, ik betaal voor de junk die na drie dagen door zijn uitkering heen is en gaat stelen, en ik betaal mee aan al die uitwassen in de zorg die alleen maar bedoeld zijn om hypochonders te plezieren en de rekeningen van specialisten en ziektekostenverzekeraars te spekken. Ik betaal voor al die lanterfanters die zogenaamd niet bij een baas kunnen werken maar elke avond tot laat in de kroeg zitten en ik betaal voor al degenen die het geld over de balk smijten en dan in de schuldsanering gaan of onder financiëel bewind gesteld moeten worden. Via de belastingen, de premies, de onnodig hoge prijzen voor goederen en diensten. Kijk b.v. maar eens in welke mate winkeldiefstallen en de vanwege massale fraude verhoogde verzekeringspremies de prijzen opdrijven. Daar vangt de staat dan ook nog eens BTW over.
Van een overheid verwacht ik dat misbruik, fraude en parasiteren op algemene voorzieningen veel steviger aangepakt worden dan nu. Maar dat durven ze niet of ze kunnen het niet. Er is ook daarom zo weinig animo om harder door te pakken omdat het toch maar "geld van een ander" is. Stel bestuurders en ambtenaren dan eerst eens persoonlijk verantwoordelijk voor het gemeenschapsgeld dat onder hun toezicht of door hun toedoen over de balk gegooid wordt, of het nu onzinnige bouwprojecten of onterechte toeslagen of uitkeringen zijn. Maar de pot met gemeenschapsgeld is immers onuitputtelijk: je hoeft alleen maar de belasting- en premieschroef verder aan te draaien en spaarders, mensen met vermogen en hogere inkomens verder uit te persen. Want, en daar heeft Peter ffff volledig gelijk in: de overheid wordt tegenwoordig geacht iedereen van een comfortabel bestaan te verzekeren, ongeacht zijn eigen inzet en zijn eigen verantwoordelijkheid. Anders mort het volk, en spinnen de figuren die vinden dat de overheid nog veel méér moet regelen er garen bij. En dat allemaal onder het mom van "solidariteit".
Solidariteit vind ik best, maar niet als er zoveel misbruik van gemaakt wordt terwijl de "staat" de andere kant op kijkt. Dat veroorzaakt bij mij inderdaad een zekere vorm van "belastingallergie". Ik wil niet meebetalen aan al die profiteurs en lamzakken, of ze nu in Griekenland, in Nederland of elders in de EU of op deze aardbol zitten. En ook niet aan de bankjongens die met ons geld gokken om zichzelf elk jaar aan een vette bonus te helpen en dan door ons allen "gered" moeten worden. Voor al die figuren mogen ze van mij de Goelag van de Russen huren, dat is in elk geval goedkoper dan ze hier op te sluiten.